Klavye Kraliçesi

Bir arkadaşımla  konuşurken artık aşkın varlığından,  gerçek olduğundan emin değilim dedim. O da bana insanlar için olmasa da aşk var dedi ve bunu söyleyen romantik olmayan bir insandı. Aşk neydi? O görmek istediğin insanı gördüğünde yavaşlayan zaman, arkada çalan şarkı, havada esen rüzgar mı? Yoksa bunlara sebep olan duygu mu? Peki ya sadece o insanı görmek? Piyanoyu çalan kişinin parmaklarından çıkan notalar mı, notaların piyanistin parmaklarında can bulması mı? Şarkı söyleyenin ağzından çıkan nağmeler, Dansçının vücudundaki ahenk mi ? Aşk ya çok özel bir şeydi ya da fazlasıyla sıradan. Herkeste olan bir alışkanlık ya da insanlarda görülen nadir bir IŞIK. Belki de auralarından yansıyan farklı bir renk.. Hangi formda olursa olsun; ister bir canlının eşyaya ya da canlının canlıya duyduğu, aşk vardı. Peki ne kadar gerekliydi? Aşkta asıl olan  ruhumuzun doyması ve tamamlanmamız. Adına şiirler, kitaplar, şarkılar yazsak da insan insana aşık olmadan da yaşayamaz mı? Vars

Yalnızlığınızın sebebi, acınızın çığlığını duyan daha önce yalnız bıraktığınız biriyse utanıyorsunuz kendinizden. Şöyle bir bakıyorsunuz halbuki onun yanından tam hissederken gitmişsiniz. Bir süre sonra hiçbir şey yetmiyor değil mi? O karmaşıklığa kapılıp, kendinizi kafeste sıkışmış gibi hissedip kaçıp gitmişsiniz. Düşünmeye ihtiyacınız yok sanıp, acıyla, sinirle, belki de nefretle... Aylar geçti peki ne oldu? Zaman geriye alınıp telafi edilemeyecek kadar çok yandı. Hatalar yaptınız. Hatalar yaptık. Af dilediniz mi? En önemlisi siz kendinizi affettiniz mi?

- Neden böyle yapıyorsun? - Bana bu duvarları sen ördün. Beni yaka paça hayatından çıkardın nasıl davranmamı bekliyorsun? - Daha arkadaş canlısı... - Öyle davranmam mümkün değil. Sen ördüğün duvarlarının arkasındasın. Anladım ki bizden hiçbir şey olmaz... - Yarın ölecek olsan yine de böyle mi davranırdın? - Yarın sen ya da da ben ölecek olsak yine de böyle davranırdım. (yüzü acı çekiyordu) - Beni hiç merak etmiyor musun? - Geceleri hala uyuyamıyorum. Sabaha kadar seni merak ediyorum. Neyi bilmek istiyorsun? - Sana neden şu an sarılamadığımı... - Bunu sen istedin. İstersen aylarca düşün dedim sana yalvardım. Sen terk etmeyi seçtin ve gittin! - Ayrıldığıma pişman değilim sadece özlüyorum... - Her şeyin bir bedeli vardır. Sen bu bedeli kaldırabileceğini söyledin. Kendine hiç fırsat tanımadın. Kadın sustu. Anlıyordu; ayrıldığında özlediğin zaman görüşemiyordun, konuşamıyordun. İki tanıdık olamıyordun. Çok şey istiyordu muhtemelen. Kapı çaldı ve adamın yanından