AŞK Var mı? Varsa da Gerekli mi?

Bir arkadaşımla  konuşurken artık aşkın varlığından,  gerçek olduğundan emin değilim dedim. O da bana insanlar için olmasa da aşk var dedi ve bunu söyleyen romantik olmayan bir insandı.

Aşk neydi? O görmek istediğin insanı gördüğünde yavaşlayan zaman, arkada çalan şarkı, havada esen rüzgar mı? Yoksa bunlara sebep olan duygu mu? Peki ya sadece o insanı görmek?

Piyanoyu çalan kişinin parmaklarından çıkan notalar mı, notaların piyanistin parmaklarında can bulması mı? Şarkı söyleyenin ağzından çıkan nağmeler, Dansçının vücudundaki ahenk mi ?

Aşk ya çok özel bir şeydi ya da fazlasıyla sıradan. Herkeste olan bir alışkanlık ya da insanlarda görülen nadir bir IŞIK. Belki de auralarından yansıyan farklı bir renk..

Hangi formda olursa olsun; ister bir canlının eşyaya ya da canlının canlıya duyduğu, aşk vardı. Peki ne kadar gerekliydi? Aşkta asıl olan  ruhumuzun doyması ve tamamlanmamız. Adına şiirler, kitaplar, şarkılar yazsak da insan insana aşık olmadan da yaşayamaz mı? Varsayıyorum ben bir piyanistim; piyanom ve parmaklarımın yarattığı ihtişamlı müzik bir aşk. Kendimi çalarken tam ve doymuş hissediyorum. Muhtemelen bir balerinde dans ederken aynısını iddia edecektir.

İnsan insana aşık olmadan da yaşayabiliyorsa belkide biz efsaneleştiriyoruz aşkı. Aslında o kadar da yalın olmayabilir hayatlarımız aşksız. 

Dip Not: Bunu düşünmeme sebep kocaman bir aşkın eksikliği de olabilir tabi...