25. Yaşımdan Sevgilerle
On beşli yaşlarımda her zaman yirmi beş yaşında nasıl görüneceğimi nasıl bir insan olacağımı merak ederdim. Şimdi 25 yaşındayım... Nasıl bir insanım? Düzene tamanen baş kaldıramadım, bir nevi uyum sağladım. Beklentileri minumum düzeyde, neredeyse hiç bir hedefi olmayan, memuriyet hayatına hay hay diyen, duyguları zorla azaltılmış bir insanım. Evet güzelim. Kırışıklıklarım oluştu göz çevremde; morardı, karardı göz altlarım yine de güzelim. Çoğu şeyi önemsemez oldum. Gelecekteki halimi, yerimi, işimi... Dünyadan korkar oldum. Bir çocuk getiremeyecek kadar hem. O kadar kötü ki her şey; insanlar, hava, enerji belki de evren... Tamamen de değişmedim ama. Hala açık sözlüyüm hala dobra...Belki de daha kibar,daha düşünceli, daha olgun. Gelecekte ilk kitabımı 30 yaşında çıkaracağıma kendime söz vermiştim. Sanırım bu hedefimi gerçekleştiremeyeceğim. O kadar amaçsızım işte o kadar dağılmış. Bu düzene o kadar çok kapıldım ki bir ara ruhumu kaybediyordum,insanlığımı da. Sonra bir gün kalkt