Ölebilme İhtimali



Hayat güldüğümüz ve ağladığımız anlardan ibaret...
Geriye dönüp baktığımızda ya çok üzüldüğümüzü ya da çok sevindiğimizi görürüz. Mutluluk ve acı aynı bu resimdeki gibi her zaman iç içedir.
Yaşıyoruz. Kaç yaşındasınız? Yaşınız kadar sene yaşadınız ve hala nefes alıyorsunuz. Şu an bu satırları okurken hala hayatta olacaksınız. Peki ya yarın ölecek olsaydınız?
Ben eminim ki insanlar bir gün zamansızca, bir an da yok olacaklarını hatırlayabilseler asla şu an davrandıkları gibi davranmazlar. Dün neden kızdın o çocuğa? Annen de her an ölebilir "Özür Dilerim" diyemediğin için o kadınla tartışmanın vicdan azabını sen de ölene dek çekeceksin. Arkadaşına o çok istediği hediyeyi maddi durumun müsaitse al hadi, kalk ve hazırlan kardeşini yemeğe çıkar...
Ve aşk...
Aşk'ın duygusu ölümsüz olsa da bizler ölümsüz değiliz. Neden hoşlandığın kadına veya adama bunu itiraf etmedin? Bir kahve içmeyi teklif edebilirsin bugün varsın ama yarın olmayabilirsin...
Sürekli bir koşturmaca, bir yere yetişme veya bir şeyi yetiştirebilme telaşı, gereksiz şakalar, gereksiz kullandığımız tonlarca kelime, kabaca davranışlar, evde boşa geçirilen zamanlar...
Kalk hemen eline bir kitap al ve oku! Bu hayatta öğrendiğim en muhteşem şey kitap okuyabiliyorsan sen kesinlikle farklı bir yerdesin. Hem istediğimiz dünyayı hepimiz yaratamıyoruz; okuduğun kitapların birinde illa ki yaşamak istediğin yer de kendini bulacaksın buna inan.
Müzik dinle! Bu illa klasik müzik olmak zorunda değil kulağına ve ruhuna iyi gelen her şeyi dinle...
Dans edebiliyorsan mutlaka et emin ol spor salonunda ağırlık kaldıramasan da dans etmek harika bir spor. Yerinde sallanınca yada hoplayıp zıplasan da dans etmiş oluyorsun sana kim vals edelim diyor ki?
Ölürsen nasıl bir cenaze isterdin? Nerede gömülmek, insanların senin için neler yapmasını isterdin? Evet yarında ölebilirsin vasiyet bırakabileceğin biri mutlaka olsun. Facebook bile vasiyet edebileceğin bir kişi atamanı istiyor sen öldükten sonra devredebil diye hesabını. Ya da kim bilir anıların yaşasın diye...
Her şeye alışmaya çalışma. Başkaldır hayata ve bu çarpık düzene. İstemediğimiz şeylere sürekli alışmak zorunda bırakılıyoruz sen bunu yapma! HAYIR diyebilmeyi öğren! Senin gibi insanlar biriktir yanında. Birinden hoşlanmıyorsan bunu kabaca dile getirmene gerek yok. Uzak dur, iletişimini kes. Pişman olmaktan da korkma. Ölüm haricinde hemen hemen her şeyin geri dönüşü ya da telafisi var. Pişmanlıklarından ders çıkar ve onları İyi ki Yaptım'lara çevir. Bedeninden ve senden geriye eser kalmayacak. Hatırlanırsan sadece yaptıklarınla hatırlanacaksın. İz bırakacak şeyler yap ve Hayatı çokta ciddiye alma. Düşünsene öleceğiz kimin umurunda ki?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mutluluk Zamanı

Sen Aklıma Gelince her şey gülümserdi... Mutluyken 24 saat bile çalışsanız zaman asla bitmesin istersiniz. Bu bir klişedir ama gerçektir. Lisede aşık olduğunuz günler hiç okuldan yorulduğunuz oldu mu? İnsanların artık mutlu olmaktan korktuğu saçma bir zamandayız. Mutlu olduğumuzun ardından acaba ne olacakta ağlayacağım diye korkar olduk. Sanki mutlu olmayı hak etmiyor gibi... Bir keresinde arkadaşım katil bile olsa herkes yaşamayı hak eder demişti. Herkes mutlu olmayı hak eder mi bilmiyorum ama ben mutlu olmayı hak ediyorum. Bunu kendisine hak görmeyen hiç kimse mutlu olamaz zaten. Ben ne yaptım da cezalandırılıyorum diye düşünmemek gerek. Sınanıyoruz sebebini bilmesem de ama bu mutlu olmayı hak etmediğimiz anlamına gelmiyor... Kaçamak zamanları düşünüyorum bu sıralar. Evden bakkala diye çıkıp sevgilinizin yanına koştuğunuz oldu mu hiç? Okula gidiyorum deyip kendinizi onun kollarına attınız mı? Ya da haftada bir gün olan izninizi sadece ve sadece ona ayırdınız mı? Sabahın köründe
Devamı

Başımız Sağ Olsun

Resim
Anlamanın uzağındayız... Uzaklık hiç bu kadar net olmamıştı. Senelerce anlaşılma umuduyla geçen boşa vaktimin uyanışındayım. Anlaşılamamış olmak hayal kırıklıklarımdan azalan kendime bir azalmışlık daha ekledi. Şaşkınlık duygusunu yitirmiş durumdayım. Her gün biraz daha azalıyorum. Habersizce ciddiye bile alınmadan; çoğu zaman duyulmadan... Diyorum ki; yazsam neye  yarayacak? Kendim kendimi anlattıktan sonra beni anlamış olmayacaklar ki. Bu satırlar var olmadan anlaşılmış olmam lazımdı. Her satırımda, her kelimemde anlaşılma ihtimalimi öldürüyorum. İnsanlığın tanımı; "Hayal kırıklığı." Acının tanımı ise; acının kelimelere dökebileceğimiz bir tanımı olduğunu sanmıyorum. Atilla İlhan'ın dediği gibi: " Demirler eriyor hırsımdan ." benimkisi öyle bir acı. Sığınacak kimseyi aramıyorum. Her biri bir öncekinin daha mürekkebi az bir kopyası sanki. O derece insanlıktan özgünlükten uzağız. Tutunamayanlar da Selim'in intiharı gibi bir son mu olmalı illa? Bu düz
Devamı

25. Yaşımdan Sevgilerle

Resim
On beşli yaşlarımda her zaman yirmi beş yaşında nasıl görüneceğimi nasıl bir insan olacağımı merak ederdim. Şimdi 25 yaşındayım... Nasıl bir insanım? Düzene tamanen baş kaldıramadım, bir nevi uyum sağladım. Beklentileri minumum düzeyde, neredeyse hiç bir hedefi olmayan, memuriyet hayatına hay hay diyen, duyguları zorla azaltılmış bir insanım. Evet güzelim. Kırışıklıklarım oluştu göz çevremde; morardı, karardı göz altlarım yine de güzelim. Çoğu şeyi önemsemez oldum. Gelecekteki halimi, yerimi, işimi... Dünyadan korkar oldum. Bir çocuk getiremeyecek kadar hem. O kadar kötü ki her şey; insanlar, hava, enerji belki de evren... Tamamen de değişmedim ama. Hala açık sözlüyüm hala dobra...Belki de daha kibar,daha düşünceli, daha olgun. Gelecekte ilk kitabımı 30 yaşında çıkaracağıma kendime söz vermiştim. Sanırım bu hedefimi gerçekleştiremeyeceğim. O kadar amaçsızım işte o kadar dağılmış. Bu düzene o kadar çok kapıldım ki bir ara ruhumu kaybediyordum,insanlığımı da. Sonra bir gün kalkt
Devamı