düşüncelerimi netleştirme

öncelikle beni sürekli manipüle etmeye çalışmandan ve yönlendirmenden hoşlanmıyorum. benim yeni deneyimlediğim şeyleri sen benden çok önce deneyimlemiş olabilirsin  ama ben itaatkar biri değilim seninde olmadığın gibi ve ben kendim deneyimlemeden senin söylemelerinle ikna olacak biri değilim öncelikle bunu kabul etmelisin. Beni sürekli eleştiriyorsun ve eleştirilerini hakarete dönüştürüp çirkinleşiyorsun bana hakaret etmen benim zoruma gitmiyor senin söylediklerinin hiçbirini kendime yakıştırmıyorum çünkü sadece beni rahatsız etmiş oluyorsun bunları söyleyecek kadar küçüldüğün için. herkesleşiyorsun. 

beni kendine mahkum etmeye çalışıyorsun senden vazgeçemeyim diye ama ben mahkum olacak biri değilim ben yanında mahkum değilim gönüllüyüm. Beni bu kadar kısıtlayacağına gerçekten benim iyiliğimi düşünüyorsan yaptığım şeyleri benimle yap benim yanımda ol. O zaman kısıtlamadan beni uyarabilmiş olursun. 

Öfkeni kontrol edememeye başladın ve bu aşırı rahatsız ediyor. Gerçekten acizleşiyorsun ve bunu asla kabul etmiyorsun. Şiddete çok meyillisin sen ısrarla ikna olmuyorsun ama bunu asla kabul etmem ve sadece bu yüzden bile seninle olmayabilirim kırmızı çizgimi geçemezsin yani boşuna uğraşma. 

kasıtlı olarak saklamasam da sana her şeyi anlatmamış olmam beni çok kusurlu biri yapmıyor. hele ki sen bana çoğu şeyi anlatmıyorken benden her şeyi anlatmamı beklemen bana mantıklı yada adil gelmiyor. ilişkimizde çok baskın olmaya çalışıyorsun yapı olarak ikimizde baskın karakterleriz bir şeyleri kastetmeden direk söylemeni istiyor olmam neden sürekli benim bir şeyler istediğim anlamına geliyor. Yanlış anlaşılmaya fırsat yaratmamak adına ikimiz de böyle yapsak fena mı olur? 

senden sadece yanımda olmanı istedim ben çok mu şey istemiş oldum gerçekten?

İnsan içine çıkınca beni sadece boşluğa düştüğünde arıyorsun diyorsun yalnız kaldığımda da sana sararsam beni boğuyorsun diyorsun. Sen benim boşluk doldurduğum bir kişi değilsin ben seninle ömrümü geçirmek istiyorum boş anlarımı değil. saygımızı yitirirsek bunu nasıl yapacağız? Aramız bozulduğunda yaşamaya devam ediyorum diye keyfime baktığımı iddia edip duruyorsun sanki sen aynısını yapmıyormuş gibi. sende yaşamaya devam ediyorsun ve benim depresyona girecek bir evim olmadığını istediğim gibi yaşayamadığımı bile sürekli atlıyorsun. Tek derdim Seninle olan tartışmalarımız mı sanıyorsun. Yanımda olmadığım anlarda yaşamaya devam etmezsem akıl sağlığımı nasıl koruyacağımı düşünüyorsun? benim ağlamak istediğimde ağlayabileceğim bir odam bile yok kendi alanım yok bir şeyler yapmaya hareket etmeye devam etmezsem gerçekten ne yaparım hiç düşündün mü? 

Ben tartıştığımızda bile seni sana şikayet etmek istiyorum ama sen telefonlarıma bakmamayı tercih ediyorsun beni yalnız bıraktığında insan içine çıkarsam keyfime bakmış oluyorum. Sen beni iyi etmezsen bunu benim yapmam gerekmiyor mu ? O kadar çok sıkıldım ki kısıtlı kaldığım yerden sadece burdan çıkmak için bile dışarı çıktığımı bilmiyormuş gibi davranıyorsun. Sen hayatımda olmasan da tabikide yaşamaya devam edeceğim çünkü burdan çıkmam lazım. Seni kaybettim diye çabalamayı bırakamam bunu neden anlamıyorsun. Nefes aldığım sürece bu böyle olacak. 

 

Seninle aynı evde yaşamaya gelince çoğu yere beraber gidip yeni insanlarla beraber tanışacağız yada akşam eve geldiğimizde ikimizde günümüzü anlattığımızda erteleyeceğimiz konuşmalarımız hiç olmayacak yan yanayken ne zaman kötü olduk ki ? buna inanmıyorsan da daha fazla diretmeyeceğim seninle ayrı gayrı yüz yüze gelemediğimiz günlerden kaynaklanan sorunlarla daha fazla uğraşmayacağım. bundan öte ben tek başıma yaşayacağım bir ilişki istemiyorum...