Öğrendiklerim, Çabalarım, Şu an ki hallerim...

Merhabaaa nerelerdeydin? Uzun zaman oldu konuşmayalı biraz sohbet etsek ya? 

Temmuz ayının ilk haftası sınava girdim çıktım ortalama bir yıldır verdiğim emeğin sonucunu bekliyorum şu an. Girip çıktıktan sonra fark ettim ki daha doğrusu hatırladım ki insanın o gün ki ruh hali ve sağlık durumu verdiği emekten bin kat daha önce geliyor. Çabamla gösterdiğim performans arasında dağlar kadar fark var. Pişmanlığımın olmamasının en büyük sebebi sınav sonucumun değil sınava hazırlanırken ki yolda nasıl olduğumun daha önemli olduğunun bilincinde olmam. Yaşamam gereken hiçbir anı ertelemedim ve evde olduğumun hakkını sonuna kadar verdim. Kazanmazsam elbette ki burukluk olur içimde ancak bunun için kendimi derbeder etmem yoluma devam ederim...

Yıllardır koşuyorum koşuda üç yılı bitirdim. Bana öğrettiği en büyük şey ne oldu diye sorarsam kendime, çabalamadan hiçbir şeye sahip olamayacağım olur. Koşarken vücudunuz, ruhunuz ve zihninizle bir olmalı ki koşabilesiniz. Dışardan doğru nefes almak ve yeterli güçteki kaslar  yeterli gibi düşünebilir ancak bunu yapmaya başladığınızda anlıyorsunuz ki bu kadarlık bir eylem değil. Ne kadar kusursuz bir performans sergilerseniz sergileyin odaklanmayı bıraktığınız an koşunuz da durur. Garip değil mi hayatınız boyunca çabalamak zorunda olduğunuzu birilerinin size söylemesine ihtiyacınız yok bunu her şeyinizle artık biliyorsunuz...

Alaaddin'in sihirli lambasındaki cin bir zamanlar gerçekse de o hakkı kullandılar ve kim bilir cine ne oldu. "Dile benden ne dilersen ama tek bir dilek hakkın var" diyecek olağanüstü bir şeye sahip değiliz.

Yıllardır çalışıyorum 10 yıldır ilk defa sınava hazırlanmak için iş hayatıma bu kadar uzun bir ara verdim. Şimdi tekrar başlamaya hevesim yok gibi. Nasıl ifade edebileceğimden emin değilim. Birilerinin yanında çalışmaya devam etmek istemiyorum. Kendi işimin sahibi olmak istiyorum. Çalışma koşullarını insanlığıma yaraşır bir şekilde hak ettiğim gibi kendim belirlemek istiyorum. Sabah koşuya çıkarken bunu çalışacağım için akşam karanlığına bırakmak istemiyorum. Güneşin suyun üzerinde elmas gibi parlamasını izlemeyi seviyorum. Ağaçların yeşilin bin bir tonu iken yapraklarına dokunmayı ve gövdelerine dokunup onlara ne kadar güçlü olduklarını ve birazda bana güç vermelerini söylemeyi seviyorum. Kendi işimin sahibi olursam bunların hiçbirinden vazgeçmek zorunda kalmam. Güçlü bir yazar olabilir miyim ne dersiniz? Mali müşavir olmaktan daha kısa sürer gibi ha ?


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mutluluk Zamanı

Sen Aklıma Gelince her şey gülümserdi... Mutluyken 24 saat bile çalışsanız zaman asla bitmesin istersiniz. Bu bir klişedir ama gerçektir. Lisede aşık olduğunuz günler hiç okuldan yorulduğunuz oldu mu? İnsanların artık mutlu olmaktan korktuğu saçma bir zamandayız. Mutlu olduğumuzun ardından acaba ne olacakta ağlayacağım diye korkar olduk. Sanki mutlu olmayı hak etmiyor gibi... Bir keresinde arkadaşım katil bile olsa herkes yaşamayı hak eder demişti. Herkes mutlu olmayı hak eder mi bilmiyorum ama ben mutlu olmayı hak ediyorum. Bunu kendisine hak görmeyen hiç kimse mutlu olamaz zaten. Ben ne yaptım da cezalandırılıyorum diye düşünmemek gerek. Sınanıyoruz sebebini bilmesem de ama bu mutlu olmayı hak etmediğimiz anlamına gelmiyor... Kaçamak zamanları düşünüyorum bu sıralar. Evden bakkala diye çıkıp sevgilinizin yanına koştuğunuz oldu mu hiç? Okula gidiyorum deyip kendinizi onun kollarına attınız mı? Ya da haftada bir gün olan izninizi sadece ve sadece ona ayırdınız mı? Sabahın köründe
Devamı

Başımız Sağ Olsun

Resim
Anlamanın uzağındayız... Uzaklık hiç bu kadar net olmamıştı. Senelerce anlaşılma umuduyla geçen boşa vaktimin uyanışındayım. Anlaşılamamış olmak hayal kırıklıklarımdan azalan kendime bir azalmışlık daha ekledi. Şaşkınlık duygusunu yitirmiş durumdayım. Her gün biraz daha azalıyorum. Habersizce ciddiye bile alınmadan; çoğu zaman duyulmadan... Diyorum ki; yazsam neye  yarayacak? Kendim kendimi anlattıktan sonra beni anlamış olmayacaklar ki. Bu satırlar var olmadan anlaşılmış olmam lazımdı. Her satırımda, her kelimemde anlaşılma ihtimalimi öldürüyorum. İnsanlığın tanımı; "Hayal kırıklığı." Acının tanımı ise; acının kelimelere dökebileceğimiz bir tanımı olduğunu sanmıyorum. Atilla İlhan'ın dediği gibi: " Demirler eriyor hırsımdan ." benimkisi öyle bir acı. Sığınacak kimseyi aramıyorum. Her biri bir öncekinin daha mürekkebi az bir kopyası sanki. O derece insanlıktan özgünlükten uzağız. Tutunamayanlar da Selim'in intiharı gibi bir son mu olmalı illa? Bu düz
Devamı

25. Yaşımdan Sevgilerle

Resim
On beşli yaşlarımda her zaman yirmi beş yaşında nasıl görüneceğimi nasıl bir insan olacağımı merak ederdim. Şimdi 25 yaşındayım... Nasıl bir insanım? Düzene tamanen baş kaldıramadım, bir nevi uyum sağladım. Beklentileri minumum düzeyde, neredeyse hiç bir hedefi olmayan, memuriyet hayatına hay hay diyen, duyguları zorla azaltılmış bir insanım. Evet güzelim. Kırışıklıklarım oluştu göz çevremde; morardı, karardı göz altlarım yine de güzelim. Çoğu şeyi önemsemez oldum. Gelecekteki halimi, yerimi, işimi... Dünyadan korkar oldum. Bir çocuk getiremeyecek kadar hem. O kadar kötü ki her şey; insanlar, hava, enerji belki de evren... Tamamen de değişmedim ama. Hala açık sözlüyüm hala dobra...Belki de daha kibar,daha düşünceli, daha olgun. Gelecekte ilk kitabımı 30 yaşında çıkaracağıma kendime söz vermiştim. Sanırım bu hedefimi gerçekleştiremeyeceğim. O kadar amaçsızım işte o kadar dağılmış. Bu düzene o kadar çok kapıldım ki bir ara ruhumu kaybediyordum,insanlığımı da. Sonra bir gün kalkt
Devamı