Savaş
Ben sinirli bir insanım. Yıllar beni hem sabırlı hem de daha sinirli bir insan yaptı. Sinirlendiğimde aklımdan şah damarı bıçaklanan insanlar , kırılan camlar, patlayan silahlar ve bolca kan geçiyor. Aklımdan geçenleri yapamadığım için ağlıyorum. Sinirimi fiziksel şiddetle dışa vuramadığım için hıçkıra hıçkıra ağlıyor ve yansıtamadığım sinirimin gözyaşlarımla sönmesini bekliyorum. O anlarda benim dünyamda yaşam olmuyor. Her yer karanlık ve kaos oluyor. Bolca ölüm. Tek istediğim herkesin ölmesi ve her şeyin yok olması. Bir insan istiyor diye kıyamet kopabilir mi? Bir anda tuzla buz olsun istiyorum her şey. Kocaman derin bir boşluk. Sessizlik , atmayan kalpler. Şairin söylediği demirler eriyor hırsımdan cümlesi ben büyüdükçe sinirimi tarif etmek için çok basit kaldı. Çocukluğumdaki aptal sinirimi özlüyorum bazen o zamanlar birisini kırmamak için uğraşmadan umarsızca konuşur ve bağırırdım. Hiçbir zaman yetmedi yaptıklarım sinirimi boşaltmama. Dünyama çöken sis asla azalmadı. Şimdi bü...