Hyunam-dong Kitabevi

 Okuduğum kitapta hayallerini gerçekleştiren bir kadına mutlu olup olmadığını soruyor yanında çalışan kişi. O da öyleymiş gibi hissettirmiyor diyor. Yani hayallerimi gerçekleştirdim ama evet mutluyum diyemeyeceğim kadar karışık diyor yaşamak. Bir süredir bunu düşünüyorum bende. Mutlu olmak tam anlamıyla sadece hayallerimize bağlı değilmiş gibi. Yani çok param olsa da mutlu olmayabilirim gibi. Gerçi bana göre mutluluk hiçbir zaman  tek başına maddiyat olmadı. Maneviyatın ne demek olduğunu bilmeyen herkes iç huzursuzluğundan dolayı mutsuz olacaktır bence. Ne yazık ki mutluluk ne her istediğini alabilmekte ne de her istediğini yapabilmekte. Çok büyük bir etkisi olduğunu kabul ediyorum ancak maalesef ki yeterli değil.

Bir süredir koşuya yüklenmediğim için ayaklarım çok ama çok ağrıyor. Açıkçası 5 dakika koşu 1 dakika yürüyüşü dönüş yolunda 6 dakika koşu 1 dakika yürüyüşe çıkardığım zamanlar oldu. Çok iyi hissettirmesi dışında yakın zamanda durarak da olsa tekrar 10 km ye çıkabilecekmişim gibi hissettim. Bazen hayatta ulaşamadığım şeylere ulaşma çabasından koşuyormuşum gibi hissediyorum. Küçük bir an bile olsa sanki istediğim yere varamadığımdan koşuyormuşum gibi. Durursam hiçbir işe yaramama hissi beni ele geçirecekmiş gibi. İyi bir insan olmak neden yetmiyor da illa bir işe yaramak zorundayım bilmiyorum. Son zamanlarda çeşit çeşit yumurtalı ekmekler yaptığım küçük bir kahvaltı kafesi beni mutlu ederdi diye düşünüyorum. Kendi adıma günün istediğim saati yumurtalı ekmek yiyebilmek beni mutlu ederdi. spor salonundan çıktıktan sonra böyle şeyler yiyebileceğim bir mekan çok aramıştım. Sağlıklı  kaseler yapan yerler açıldı ancak yumurta benim için tartışmaya kapalı bir lezzet. Ha bir de koyu kahve. Tadı yoğun bir kahvenin kendi kendine hallettiği şeyler olduğuna yemin edebilirim ama kanıtlayamam. Kahve demişken kahve içer miyiz?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

AŞK Var mı? Varsa da Gerekli mi?

Resim
Bir arkadaşımla  konuşurken artık aşkın varlığından,  gerçek olduğundan emin değilim dedim. O da bana insanlar için olmasa da aşk var dedi ve bunu söyleyen romantik olmayan bir insandı. Aşk neydi? O görmek istediğin insanı gördüğünde yavaşlayan zaman, arkada çalan şarkı, havada esen rüzgar mı? Yoksa bunlara sebep olan duygu mu? Peki ya sadece o insanı görmek? Piyanoyu çalan kişinin parmaklarından çıkan notalar mı, notaların piyanistin parmaklarında can bulması mı? Şarkı söyleyenin ağzından çıkan nağmeler, Dansçının vücudundaki ahenk mi ? Aşk ya çok özel bir şeydi ya da fazlasıyla sıradan. Herkeste olan bir alışkanlık ya da insanlarda görülen nadir bir IŞIK. Belki de auralarından yansıyan farklı bir renk.. Hangi formda olursa olsun; ister bir canlının eşyaya ya da canlının canlıya duyduğu, aşk vardı. Peki ne kadar gerekliydi? Aşkta asıl olan  ruhumuzun doyması ve tamamlanmamız. Adına şiirler, kitaplar, şarkılar yazsak da insan insana aşık olmadan da yaşa...
Devamı

Daha iyiyim

 Hiç bazen de olsa manevi olarak tam hissettiniz mi? İçinizdeki eksik parça tamamlanmış gibi. Her şey olması gerektiği gibi ve güzel olan her şey kapınızda sizi bekliyor gibi... Bu aralar böyleyim iyiyim. İçimden geldiği gibi konuşmaktan midem iyi kalbim arada fazla çarpsa da iyi. Bel çevrem yavaş yavaş incelmeye başladı gibi. Kusursuz olmasa da her şey (zaten hayat kusurlarımızla güzel) hala beklediğim şeyler olsa da olacağına olan inancım daha fazla. Daha sakinim kendime ve sevdiğim adama saldırmayacak kadar sakinim. Öfkeden ağlama krizleri geçirmek yerine daha sabırlı davranıp daha çok konuşmaya gayret ediyorum. İçimden gelirse ağlıyorum içimden geldiğinde kahkaha atıyorum ve 10 gün sonra hazır olduğumu hissedip tekrar koşmaya çıktım bugün. Bunu gerçekten yapmak istiyorum aylardır koşup fiziken değişime uğramamak bana gerçekten bunu yapmak istediğim için yaptığımı fark ettirdi. Koştuğum her gün için kendime teşekkür ederim. Mental olarak bana çok iyi geldi.  30 yıl sonra od...
Devamı

Mutluluk Zamanı

Sen Aklıma Gelince her şey gülümserdi... Mutluyken 24 saat bile çalışsanız zaman asla bitmesin istersiniz. Bu bir klişedir ama gerçektir. Lisede aşık olduğunuz günler hiç okuldan yorulduğunuz oldu mu? İnsanların artık mutlu olmaktan korktuğu saçma bir zamandayız. Mutlu olduğumuzun ardından acaba ne olacakta ağlayacağım diye korkar olduk. Sanki mutlu olmayı hak etmiyor gibi... Bir keresinde arkadaşım katil bile olsa herkes yaşamayı hak eder demişti. Herkes mutlu olmayı hak eder mi bilmiyorum ama ben mutlu olmayı hak ediyorum. Bunu kendisine hak görmeyen hiç kimse mutlu olamaz zaten. Ben ne yaptım da cezalandırılıyorum diye düşünmemek gerek. Sınanıyoruz sebebini bilmesem de ama bu mutlu olmayı hak etmediğimiz anlamına gelmiyor... Kaçamak zamanları düşünüyorum bu sıralar. Evden bakkala diye çıkıp sevgilinizin yanına koştuğunuz oldu mu hiç? Okula gidiyorum deyip kendinizi onun kollarına attınız mı? Ya da haftada bir gün olan izninizi sadece ve sadece ona ayırdınız mı? Sabahın köründe...
Devamı