Klavye Kraliçesi

       Hayat sürekli tekrarlanan bir döngü gibi. Kısa bir zaman iyi, uzun bir zaman yoksul yalnız ve kötü. Bir şeyler yanlış ama ne olduğunu bilmiyorum. Bir şeylerin değişmesi lazım ama hayatım kendimi değiştirmemden daha yavaş değişiyor. Bugün eski fotoğraflara bakarken geçen yıl konuştuğum insan sayısıyla bu yıl konuştuğum insan sayısının arasında büyük bir fark olduğunu fark ettim. Beni geliştiren yada iyi bir şeylere teşvik eden kimse olmadığı için hayatımda kendimle daha fazla vakit geçirmeye karar verdim. Yıllardır ertelediğim İngilizce öğrenme meselesini çözmek için  harekete geçtim. Bir yıldır fitness yapmadığım için eriyen kaslarımdan özür dileyip evde spor yapabileceğim bir programa kayıt oldum ve matlarımı yıkayıp hemen başladım.          Ben söylediklerimden karşımdakilerde anladıklarından sorumlu olduğu için beni anlamayan, yanlış anlayan veya doğru anlasa da işine gelmediği için yanlış anlamış gibi davranan insanları b...

Koşarak gelsem yanına, terden sırılsıklam olmuş halimle sarılsam sana, senin nefesinle soluklansam su yerine seni içsem. Beni yıkasan, dudaklarınla kurulasan beni, akan suyumu kana kana içsen.  Tek beden tek ruh olsak. Üzerinde defalarca titresem beni daha sıkı sarsan. Sende benimle beraber titremeye başlasan. Neden birbirimize ait olduğumuzu tekrar hatırlasak. Yukarıda yazdıklarım bir aşk romanından alıntı olsaydı çok çekici olurdu öyle değil mi? Ama değil bunlar benim hatırlamak istediğim anlarım. Kitap okurken çok etkilendiğim cümlelerin altını çizeceğim desem de bu alışkanlığı hiçbir zaman edinemedim. Hiç unutmamaya odaklanmaktansa etkilendiğim kadarıyla aklımda kalması için hafızama güvendim hep. Yıllar sonra güzel bir günün ardından çekilmeyi unuttuğum fotoğrafın pişmanlığını yaşadığım gibi yazmadığım anlarında pişmanlığını yaşamak istemiyorum. Hayatım Notebook filmindeki gibi bir senaryo değil ancak yine de hüzne kapılıp ne kadar mutlu olduğumu unutmak istemiyorum. Ben insan...

 Biz okurken kırtasiye alışverişlerimizi her zaman babam yapardı. Bize harika şeyler alırdı. Yıllar sonra neden annemle kendi istediğimiz gibi şeyler almaya gitmedik diye sorguladım ama bizim evin dinamikleri böyleydi. Çarşı alışverişini her zaman babam yapardı. Hala da babam yapıyor. Babam bize biz istemeden muhteşem ötesi harika bir çizgisiz defter almıştı. Kalın kapaklı ciltli gerçekten muhteşem bir defterdi. Bir dersin defteri olmak için fazla muhteşemdi. Bende o defteri şiir defteri yaptım. Şiir okumayı hep çok sevmişimdir. Yıllar sonra unutmak istemeyeceğim harika şiirleri doldurmaya karar verip itinayla yazardım. İnanılmaz ama çizgisiz deftere altına hiçbir şey koymadan düzgün yazabiliyordum. Bir gün sıramın altında o muhteşem defteri unuttum ve tabikide ertesi gün geldiğimde yoktu. Eşyalarıma bir şey olsa da genelde pek üzülmem ama o defteri kaybetmek beni üzerinden 10 yıldan fazla geçmesine rağmen hala üzüyor. Şimdi belki ne alaka diyeceksiniz ama sosyal medyada şiirden di...

 Koşmayı bırakırsam sanki hayatta istediğim hiçbir şeye sahip olamayacakmışım gibi hissederim hep. Bunun nedenini neden böyle hissettiğimi bilmiyorum. Koşmak yaptığım bir adak gibi benim için. Demir eksikliği sorunum çözüldükten sonra koşmaya başladım. Çünkü hastayken ve merdiven çıkmak bile zorken özgürce hareket eden ve koşan insanlara çok imrenirdim. Bende böyle olmak istiyorum derdim. Onlar gibi rahatça hareket ediyorken koşmaya başlamamak korkunç bir şey olurdu sanki. Belki içten içe harekete geçmezsem tekrar hastalanacağımdan korktum bilmiyorum. Yapmaktan daha mutlu olduğum bir spor dalı var mı derseniz hepsini denemedim ama şu an için yok. O yüzden ayağım su veya kan topladı diye koşuyu bırakacak biri değilim. Bugün kaslarım çok ağrımasına rağmen 10 km koştum. Bunu tekrardan yapabiliyor olmak ve insan vücudunun, iradesinin ne kadar güçlü olduğu beni bir kez daha büyüledi. Koşmak bana sürekli yaşamak gibi hissettiriyor. Bazen müzik dinlerken geçen keyifli bir gün bazen de nef...

 Öldükten sonra eserleri yayınlanan yada keşfedilen yazarlar var. Elbette öldükten sonra da hatırlanmak isterim ancak öldükten sonra keşfedilmek istemem. Şu an ben gelir kaynağım olarak yazmıyorsam da bunu yaşayabilmek için yapan insanlar da var. Onlar için öldükten sonra keşfedilmek demek sersefil bir hayat yaşamak demek. Benim için de hayallerimden birinin gerçekleşmemesi demek. Maddiyatın fark edilmek açısından bile bu kadar etkisinin olması beni üzüyor. Düşünsenize biri yazılarınızı beğense bile bunu düzenleyip yayınlayabilmesi için sizden para alması gerekiyor. Belki muhteşem yazıyorsunuz ama paranız yok. Sanırım ben orta seviyeli yazdığım için bu durum beni henüz kahretmiyor.  Huzursuzluktan huzurlu olmak diye bir şey var. Her şeyin sürekli sorunlu devam etmesi sizi iyi hissettirir. Bu tam olarak anlayamayacağım bir kavram. Sanırım değişime karşı direnmekle alakalı. Upuzun bir yolunuz var düz devam ediyor. Bir kaç kilometre sonra bir kavşağa bağlansa ve mutlaka bir yere ...

 Bazı meslekler bazılarına göre değildir. Mesela ben mali müşavir olmaktan son dakika döndüm vereceğim emeğin karşılığında almak istediğim insanların bana yüklediği bitmek bilmez stres ve sorumluluklar değildi. Kendi işimin sahibi olmak demek bana keyif ve mutluluk vermeliydi. Ama hayalimdeki Canan mali müşavir değil. Mesela benim çirkinim tam bir hizmet adamı ancak o yemek yemeği seven biraz da yapısı gereği üşengeç biri. Yapmak istediği şeylere karşı çok çalışkan gerçi hangimiz istemediğimiz şeylere karşı üşengeç değiliz ki? Sonuç olarak o başkasının sorunlarından bu işiyle ilgili bile olsa strese girmeyi hak edecek biri değil. Kendi işletmesine sahip olsa kafe tarzı hem dilediği gibi sohbet eder hem de keyifle işletir. Çok paramın olmasını istememdeki sebeplerden biri de çirkinimin işi bırakması. Bu stresli iş dışında daha keyifli bir iş yapmasını isterim. Maddi kazanç uğruna değil sadece mutlu olması için. İşini severek yaptığını biliyorum ancak yaptığı işi ona uygun bulmuyorum...

 İnsanın hem gidecek hem de dönecek bir yeri olmalı. Düşünsenize çıkmazdasınız herkes ve her şey size karşı gibi hissediyorsunuz ancak gidecek hiçbir yeriniz yok. Farz edelim ki gidecek bir yeriniz var ama orayı eviniz yapamadınız bir türlü iyi gelmedi size umduğunuzu bulamadınız. Ne yapacaksınız? Haklı olarak dönmek isteyeceksiniz. Ya dönecek bir yeriniz yoksa? Hayatta her zaman sığınacak bir limanı olmalı insanın. Bu ister taştan bir bina ister bir insanın sıcacık kalbi olsun. Hayatınızda bir kişi bile size destek oluyorsa yalnız değilsiniz demektir. Hayat, sığınacak limanınız gidecek yeriniz olduğunda da her zaman mutlu etmeyecek sizi ama bir kapı kapandıktan sonra bir pencerenin açıldığını unutmamalısınız. Olmayan her şeyin sebebi daha iyisi olacağı içindir. Ve bazen bir yerde çakılı kalmanızın sebebi hala görmeniz gereken şeyler olmasıdır.  Biz yazarlar ister acemi ister profesyonel olalım genelde yazmamızın sebebi acımızdır. Joker seni öldürmeyen şey delirtir demiş acı h...

Bu satırları bloğuma içerik olsun diye değil unutmak istemediğim hayatımın en harika günlerinden birini hatırlamaya devam etmek için yazıyorum.  Dün öğleden sonra çirkinimin işlerinin bitmesini beklerken bir anda hesabıma bloke konulduğunu fark ettim. O kadar sinirlendim ki hemen bankaya gittim. Yarım saat ile iki saat arasında kalkacağını söylediler. Amaçsızca işimin aksaması enerjimin hemen düşmesine sebep oldu. Çirkinimde bende acıkmaya başlamıştık. Yemek yemeği en sevdiğimiz yerlerden birine götürdü beni. Orda harika bir yemek yedikten sonra kahvemizi içip güzel bir şeyler izlemeye ofise gittik. Enerjim düşünce çirkinim benden daha gergin ve üzgün oluyor mutsuz olmama asla tahammülü yok. Kahveyi koyduğum sırada hesabımdan blokenin kalktığını fark ettim ve enerjim hemen yerine geldi. Kahve içtikten sonra deliler gibi özlediğim sevdiğimle gözlerimizden ve bedenimizden sevgi akarak kocaman sarıldık. Birbirimizi uzun  uzun sevdik okşadık ve kokladık. Onun pamuk teniyle benim p...

 Hani koşmak istersiniz ama haliniz yoktur yine de sabah erken uyanıp koşmaya çıkınca koşabileceğinizi bilirsiniz ya yaşamak çoğu zaman böyle hissettiriyor. Başarının bu kadar disiplin gerektirmesine kırgınım. Yaşamak bir istikrar meselesi. İstikrarlı olursan en azından ömrün boşa geçmemiş gibi hissediyorsun.  Koşarken bazen nefes alamıyormuşum ciğerlerime yeterli oksijen gitmiyormuş gibi hissederim bedenim beni pes etmeye zorlar ancak zihnim bunun geçici bir durum olduğunu nefesimi düzene sokmam gerektiğini bilir ve koşmaya devam ederim. Ne kadar yorulursam yorulayım o an ne kadar ayaklarım ağırırsa ağırsın bir saat sonra bu durumun biteceğini bilirim. Yaşamımızda o an ne kadar üzücü ne kadar zor bir durumda olursak olalım bunun kısa süreli bitecek bir an olduğunu biliyorum. Hiçbir şey kalıcı değildir. Her şey bittikten sonra mutlu ölüp ölmediğinizin bir önemi kalacak sadece. Bazen ne kadar sıkılırsam sıkılayım bu zamanlarımın tadını çıkarmam gerektiğini kendime hatırlatıp du...