Kafamdakiler

 Bazı meslekler bazılarına göre değildir. Mesela ben mali müşavir olmaktan son dakika döndüm vereceğim emeğin karşılığında almak istediğim insanların bana yüklediği bitmek bilmez stres ve sorumluluklar değildi. Kendi işimin sahibi olmak demek bana keyif ve mutluluk vermeliydi. Ama hayalimdeki Canan mali müşavir değil. Mesela benim çirkinim tam bir hizmet adamı ancak o yemek yemeği seven biraz da yapısı gereği üşengeç biri. Yapmak istediği şeylere karşı çok çalışkan gerçi hangimiz istemediğimiz şeylere karşı üşengeç değiliz ki? Sonuç olarak o başkasının sorunlarından bu işiyle ilgili bile olsa strese girmeyi hak edecek biri değil. Kendi işletmesine sahip olsa kafe tarzı hem dilediği gibi sohbet eder hem de keyifle işletir. Çok paramın olmasını istememdeki sebeplerden biri de çirkinimin işi bırakması. Bu stresli iş dışında daha keyifli bir iş yapmasını isterim. Maddi kazanç uğruna değil sadece mutlu olması için. İşini severek yaptığını biliyorum ancak yaptığı işi ona uygun bulmuyorum. Sanki kişiliği baskılanıyor gibi. Tam olarak kendisi olamıyor gibi. Hani bir kıyafet alırsınız bedeninize tamdır ama yine de size yakışmaz ya. Öyle bir şey. Çok güzel beceriyor ama ben ona yakıştırmıyorum. 

Bu aralar omuzlarım  o kadar çok ağrıyor ki sanki bilmediğim bir yükü omuzlarıma koymuşlar gibi hissediyorum. Deliksiz yatamıyorum çok sık uyanıyorum ve yorgun kalkıyorum. Sanki uyurken bile kafamda düşünceler cirit atıyor gibi. Zihnim bile dinlenmeden kalkıyorum. Beni tam olarak huzursuz eden ne? Bilmiyorum. Hormonal huzursuzluğumda var. Sanki hiçbir istediğim olmuyormuş gibi. Bu hafta asla istediğim desteği ve ilgiyi görmedim. Ortada bir sorun varken yokmuş gibi davranılmasından hoşlanmıyorum. Sen müsait değilsin diye seninle paylaştığım soruna yorum yapamadıysan beni eve gidiyorum diye arayamazsın önce benimle ilgilenip sonra eve gitmen lazım. Ufak bir yorum yapmak bu kadar zor değil. İlgiye desteğe ihtiyacı olan benken bana herhangi bir sebepten tavır alıp bütün ilgiyi kendi üzerinde toplayamazsın. Bunu neden aşamıyoruz? Neden bana destek olamıyorsun? Konu ne olursa olsun neden bana tatlı ısmarlarken beni dinlemiyorsun? Neden bir şekilde kusur aramaya odaklısın ve günün sinirini stresini benden çıkarıyorsun? Çok sıkıldım ya o kadar sıkıldım ki bu saçma döngüden o kadar sıkıldım ki ilgisizlikten. O kadar sıkıldım ki iş sorunlarının ilişkimizin önüne geçmesinden ve bu sebepten benimle yeteri kadar ilgilenmemenden. Bu kusurları kabul etmemenden. Sürekli seni alttan almaktan ve senin beni asla almamandan çok ama çok sıkıldım. Çok kırgınım çok kızgınım. Sanki sadece kırılan üzülen senmişsin gibi davranmana çok ama çok kızgınım. Senden bir şey istediğimde unutmana ve sürekli sana bir şey hatırlatmak zorunda kalmama çok kızgınım. Çok yorgunum biliyor musun mutsuz hayatımda tek mutluluk kaynağım tek dayanağım senken bir de bana destek olmamana omzumdaki yükü paylaşmamana çok yorgunum...


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Daha iyiyim

 Hiç bazen de olsa manevi olarak tam hissettiniz mi? İçinizdeki eksik parça tamamlanmış gibi. Her şey olması gerektiği gibi ve güzel olan her şey kapınızda sizi bekliyor gibi... Bu aralar böyleyim iyiyim. İçimden geldiği gibi konuşmaktan midem iyi kalbim arada fazla çarpsa da iyi. Bel çevrem yavaş yavaş incelmeye başladı gibi. Kusursuz olmasa da her şey (zaten hayat kusurlarımızla güzel) hala beklediğim şeyler olsa da olacağına olan inancım daha fazla. Daha sakinim kendime ve sevdiğim adama saldırmayacak kadar sakinim. Öfkeden ağlama krizleri geçirmek yerine daha sabırlı davranıp daha çok konuşmaya gayret ediyorum. İçimden gelirse ağlıyorum içimden geldiğinde kahkaha atıyorum ve 10 gün sonra hazır olduğumu hissedip tekrar koşmaya çıktım bugün. Bunu gerçekten yapmak istiyorum aylardır koşup fiziken değişime uğramamak bana gerçekten bunu yapmak istediğim için yaptığımı fark ettirdi. Koştuğum her gün için kendime teşekkür ederim. Mental olarak bana çok iyi geldi.  30 yıl sonra od...
Devamı

Temmuza Girerken

Bugün Haziran beklenmedik bir fırtına ile gitti. Adana'da kış yada sonbahar mevsimi dışında tanık olmadığımız bir rüzgar vardı. Başka şehirlerde bu fırtına çıkan yangınların körüklenmesine sebep oldu. Oldukça iç karartıcı bir gündü. Uykusuzluk beni çok yordu ve uykum varken yatamamak tetikte bekleyen öfkemi besliyor. Temmuz ayına giriyor olmak gerginliğimi daha da arttırıyor. Henüz bu kadar travmatik doğum günleri yaşamadan önce temmuz ayını çok severdim heyecanla beklerdim. Şimdi sadece bana yalnız hissettiriyor ve beni hüzünlendiriyor. Aslında küçükken de temmuz ayında sadece ağlamak isterdim bu isteğimi azaltan tek şey ikiz kardeşimin yanımda olmasıydı. Aslan bizimle aynı gün doğmadan önce tek hatırladığım doğum günümüzün ilk saatlerini (gece yarısı yani) İkiz kardeşimle ağlayarak geçirmemizdi. Henüz temmuz ayı travmalarımı öfkemi ve üzüntümü atlatamadım.  Bu yangına odun atanı da asla unutmayacağım ancak bu satırları yazıyor olmak beni öfkelendiriyor ve üzüyor yine de gerginliğ...
Devamı

Değiştim mi Eksildim mi?

O kadar acıdan sonra değiştim mi eksildim mi bilmiyorum. Düşününce daha sakin bir insanmışım gibi biraz daha düşününce eksilmişim gibi. Neşemi mi kaybettim? Neyim değişti? Azalmışım gibi içim boşalmış gibi... Sevgiyle tekrar iyileşebilecekken merhemim yarım bırakılmış gibi... Neyim azalmış ama bilmiyorum. Hissettiğim iç burukluğu öz güvensizlik ne bilmiyorum. Kendimi savunmasız hissediyorum biri çekip vurmaya kalksa kılım bile kıpırdamaz gibi. Çarpıntılarım tekrar başladı...   Hayatımdaki tek sorun hiçbir zaman sadece ilişkim olmadı. Hayatım boyunca bir şeyler olabilme ve kendime bakabilme ihtiyacım sorun olarak sürekli nüksetti. Belki de artık bir şey değil hiçbir şey olmalıyım o zaman da kendime yetmek zorunda kalır mıyım?  Açıkçası sevdiğim adamın kanatları altında olup güvende hissetmeyi çok isterdim belki yardım alınca bir şeyler olma gayem de olmazdı. Emeklerimin karşılığını alacağımı bilsem de bu sürece tek başıma katlanmak zaman zaman zor oluyor. Biz kadınları hor...
Devamı