Hatırlamak için

Koşarak gelsem yanına, terden sırılsıklam olmuş halimle sarılsam sana, senin nefesinle soluklansam su yerine seni içsem. Beni yıkasan, dudaklarınla kurulasan beni, akan suyumu kana kana içsen.  Tek beden tek ruh olsak. Üzerinde defalarca titresem beni daha sıkı sarsan. Sende benimle beraber titremeye başlasan. Neden birbirimize ait olduğumuzu tekrar hatırlasak.

Yukarıda yazdıklarım bir aşk romanından alıntı olsaydı çok çekici olurdu öyle değil mi? Ama değil bunlar benim hatırlamak istediğim anlarım. Kitap okurken çok etkilendiğim cümlelerin altını çizeceğim desem de bu alışkanlığı hiçbir zaman edinemedim. Hiç unutmamaya odaklanmaktansa etkilendiğim kadarıyla aklımda kalması için hafızama güvendim hep. Yıllar sonra güzel bir günün ardından çekilmeyi unuttuğum fotoğrafın pişmanlığını yaşadığım gibi yazmadığım anlarında pişmanlığını yaşamak istemiyorum. Hayatım Notebook filmindeki gibi bir senaryo değil ancak yine de hüzne kapılıp ne kadar mutlu olduğumu unutmak istemiyorum. Ben insanların plan yapıp başka şehirlere yada otellere gidip yaşamayı umduğu romantik anları sevdiğimle, koşmaya gittiğim bir sabahın dönüşünde yada kahve içmek için sözleştiğimizde yaşayabiliyorum. Kötü olmama alışık olmadığı için hala bana destek olma konusunda çok kusurlu ancak onu değiştirmek için değil birbirimizle uyumlu bir hayatı yaşamak için birlikte olduğumuzu unutmak istemiyorum. Kadınlar sevgi ve ilgi erkekler saygı ve güven istese de benim erkeğim de sevgi ve ilgi istiyor. Bu da onun yapısı. Kusursuzluk birbirimizle iletişim kurmak bana göre kim kiminle harika anlaşıyor ki? Her şey mükemmel olsa o şeyin mükemmel olduğunu bilir miydik ki? 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Daha iyiyim

 Hiç bazen de olsa manevi olarak tam hissettiniz mi? İçinizdeki eksik parça tamamlanmış gibi. Her şey olması gerektiği gibi ve güzel olan her şey kapınızda sizi bekliyor gibi... Bu aralar böyleyim iyiyim. İçimden geldiği gibi konuşmaktan midem iyi kalbim arada fazla çarpsa da iyi. Bel çevrem yavaş yavaş incelmeye başladı gibi. Kusursuz olmasa da her şey (zaten hayat kusurlarımızla güzel) hala beklediğim şeyler olsa da olacağına olan inancım daha fazla. Daha sakinim kendime ve sevdiğim adama saldırmayacak kadar sakinim. Öfkeden ağlama krizleri geçirmek yerine daha sabırlı davranıp daha çok konuşmaya gayret ediyorum. İçimden gelirse ağlıyorum içimden geldiğinde kahkaha atıyorum ve 10 gün sonra hazır olduğumu hissedip tekrar koşmaya çıktım bugün. Bunu gerçekten yapmak istiyorum aylardır koşup fiziken değişime uğramamak bana gerçekten bunu yapmak istediğim için yaptığımı fark ettirdi. Koştuğum her gün için kendime teşekkür ederim. Mental olarak bana çok iyi geldi.  30 yıl sonra od...
Devamı

Temmuza Girerken

Bugün Haziran beklenmedik bir fırtına ile gitti. Adana'da kış yada sonbahar mevsimi dışında tanık olmadığımız bir rüzgar vardı. Başka şehirlerde bu fırtına çıkan yangınların körüklenmesine sebep oldu. Oldukça iç karartıcı bir gündü. Uykusuzluk beni çok yordu ve uykum varken yatamamak tetikte bekleyen öfkemi besliyor. Temmuz ayına giriyor olmak gerginliğimi daha da arttırıyor. Henüz bu kadar travmatik doğum günleri yaşamadan önce temmuz ayını çok severdim heyecanla beklerdim. Şimdi sadece bana yalnız hissettiriyor ve beni hüzünlendiriyor. Aslında küçükken de temmuz ayında sadece ağlamak isterdim bu isteğimi azaltan tek şey ikiz kardeşimin yanımda olmasıydı. Aslan bizimle aynı gün doğmadan önce tek hatırladığım doğum günümüzün ilk saatlerini (gece yarısı yani) İkiz kardeşimle ağlayarak geçirmemizdi. Henüz temmuz ayı travmalarımı öfkemi ve üzüntümü atlatamadım.  Bu yangına odun atanı da asla unutmayacağım ancak bu satırları yazıyor olmak beni öfkelendiriyor ve üzüyor yine de gerginliğ...
Devamı

Değiştim mi Eksildim mi?

O kadar acıdan sonra değiştim mi eksildim mi bilmiyorum. Düşününce daha sakin bir insanmışım gibi biraz daha düşününce eksilmişim gibi. Neşemi mi kaybettim? Neyim değişti? Azalmışım gibi içim boşalmış gibi... Sevgiyle tekrar iyileşebilecekken merhemim yarım bırakılmış gibi... Neyim azalmış ama bilmiyorum. Hissettiğim iç burukluğu öz güvensizlik ne bilmiyorum. Kendimi savunmasız hissediyorum biri çekip vurmaya kalksa kılım bile kıpırdamaz gibi. Çarpıntılarım tekrar başladı...   Hayatımdaki tek sorun hiçbir zaman sadece ilişkim olmadı. Hayatım boyunca bir şeyler olabilme ve kendime bakabilme ihtiyacım sorun olarak sürekli nüksetti. Belki de artık bir şey değil hiçbir şey olmalıyım o zaman da kendime yetmek zorunda kalır mıyım?  Açıkçası sevdiğim adamın kanatları altında olup güvende hissetmeyi çok isterdim belki yardım alınca bir şeyler olma gayem de olmazdı. Emeklerimin karşılığını alacağımı bilsem de bu sürece tek başıma katlanmak zaman zaman zor oluyor. Biz kadınları hor...
Devamı