Aralık geldi yıl bitiyor ben şok!

 Aralık geldi inanabiliyor musunuz? Yılın son ayı geldi. 2025 bitecek ve zaman sonsuz döngüde başka bir isim alacak. Önceden toplumun inancını bende paylaşır ve ben yeni bir yıl yeni dilekler yeni hedefler yeni kararlar gibi gelirdi. Zamanı bütün bir halde sonsuz olarak algıladığımdan beri tarihin yada yılın değişmesi bende çok fazla bir etki uyandırmıyor. İlerleyen zamanla beraber bende gelişip ilerliyorum benim için önemli olan da bu. Duygularımı olumlu yada olumsuz kırıcı olmadan daha güzel ifade etmeye başladım ve gerçekten sevginin kabullenişle büyüdüğünü fark ettim. Çift olarak hayatımızda bunu yapmak zor olsa da ne gariptir ki arkadaşlık ilişkilerimizde kendimizden çok farklı yada kusurlu olarak tanımladığımız birini kabul edebiliyoruz. Arkadaşımıza gösterdiğimiz kabullenişi özel hayatımızdaki ilişkide de yapabilsek aslında sorunların çoğu ortadan kaybolur. Birbirini kabul etmeyle gelen harika bir uyanış hissi var. Sanki her şey aslında şu an olması gerektiği gibi de daha önce her şeyi biz kendi ellerimizle çıkmaza sokmuşuz gibi. Bir şeyi aştıktan sonra o şeyin aslında o kadar da karmaşık olmadığını anlıyorsunuz. Yaşadığımız tecrübelerle gelen olgunlukla beraber tamamen kabullenişle ve inanmayı seçmekle de oluşan ve büyüyen bir sevgi var.  Her şeyi konuşabilmenin verdiği huzurdan ziyade konuşmadan da anlaşılmanın verdiği bir huzur bu. Konuşmadan da özlediğine ve sevdiğine emin olmanın verdiği katıksız güven. 

Bu aralar her şeyi akışına bırakmışım ve bende o akışta ilerliyorum sanki. Hiçbir şey dışardan olumlu anlamda halloluyor gibi görünmese de ben su akıp yolunu buluyor gibi hissediyorum. Huzurlu hissediyorum. Sağlık olarak çok daha iyi hissetmemle de alakalı olabilir bu. Koşup güzel bir ter attıktan sonra çok ama çok daha iyi hissettim. Hala ağlama krizlerim geliyor ama o ayrı sanırım hormonlarımla alakalı. Beni derinden üzen tek şey çirkinimin dün şehir dışına çıkmış olması. Milyon kere diyorum ki beni de yanında götür cebinde taşı yok diyor. Halbuki bensiz çok sıkılıyor. Sabaha kadar o otele varana kadar milyon kere uyandım asla huzurlu uyuyamadım. Neyse ki sorunsuz bir şekilde vardı darısı keyifle gelmesine inşallah. Koşuda kondisyon kaybım dışında şu an bence her şey yolunda. Protein alımımda bir yetersizlik var onu da yakın zamanda halledeceğim. Keyifli akşamlar✋

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Daha iyiyim

 Hiç bazen de olsa manevi olarak tam hissettiniz mi? İçinizdeki eksik parça tamamlanmış gibi. Her şey olması gerektiği gibi ve güzel olan her şey kapınızda sizi bekliyor gibi... Bu aralar böyleyim iyiyim. İçimden geldiği gibi konuşmaktan midem iyi kalbim arada fazla çarpsa da iyi. Bel çevrem yavaş yavaş incelmeye başladı gibi. Kusursuz olmasa da her şey (zaten hayat kusurlarımızla güzel) hala beklediğim şeyler olsa da olacağına olan inancım daha fazla. Daha sakinim kendime ve sevdiğim adama saldırmayacak kadar sakinim. Öfkeden ağlama krizleri geçirmek yerine daha sabırlı davranıp daha çok konuşmaya gayret ediyorum. İçimden gelirse ağlıyorum içimden geldiğinde kahkaha atıyorum ve 10 gün sonra hazır olduğumu hissedip tekrar koşmaya çıktım bugün. Bunu gerçekten yapmak istiyorum aylardır koşup fiziken değişime uğramamak bana gerçekten bunu yapmak istediğim için yaptığımı fark ettirdi. Koştuğum her gün için kendime teşekkür ederim. Mental olarak bana çok iyi geldi.  30 yıl sonra od...
Devamı

Temmuza Girerken

Bugün Haziran beklenmedik bir fırtına ile gitti. Adana'da kış yada sonbahar mevsimi dışında tanık olmadığımız bir rüzgar vardı. Başka şehirlerde bu fırtına çıkan yangınların körüklenmesine sebep oldu. Oldukça iç karartıcı bir gündü. Uykusuzluk beni çok yordu ve uykum varken yatamamak tetikte bekleyen öfkemi besliyor. Temmuz ayına giriyor olmak gerginliğimi daha da arttırıyor. Henüz bu kadar travmatik doğum günleri yaşamadan önce temmuz ayını çok severdim heyecanla beklerdim. Şimdi sadece bana yalnız hissettiriyor ve beni hüzünlendiriyor. Aslında küçükken de temmuz ayında sadece ağlamak isterdim bu isteğimi azaltan tek şey ikiz kardeşimin yanımda olmasıydı. Aslan bizimle aynı gün doğmadan önce tek hatırladığım doğum günümüzün ilk saatlerini (gece yarısı yani) İkiz kardeşimle ağlayarak geçirmemizdi. Henüz temmuz ayı travmalarımı öfkemi ve üzüntümü atlatamadım.  Bu yangına odun atanı da asla unutmayacağım ancak bu satırları yazıyor olmak beni öfkelendiriyor ve üzüyor yine de gerginliğ...
Devamı

Değiştim mi Eksildim mi?

O kadar acıdan sonra değiştim mi eksildim mi bilmiyorum. Düşününce daha sakin bir insanmışım gibi biraz daha düşününce eksilmişim gibi. Neşemi mi kaybettim? Neyim değişti? Azalmışım gibi içim boşalmış gibi... Sevgiyle tekrar iyileşebilecekken merhemim yarım bırakılmış gibi... Neyim azalmış ama bilmiyorum. Hissettiğim iç burukluğu öz güvensizlik ne bilmiyorum. Kendimi savunmasız hissediyorum biri çekip vurmaya kalksa kılım bile kıpırdamaz gibi. Çarpıntılarım tekrar başladı...   Hayatımdaki tek sorun hiçbir zaman sadece ilişkim olmadı. Hayatım boyunca bir şeyler olabilme ve kendime bakabilme ihtiyacım sorun olarak sürekli nüksetti. Belki de artık bir şey değil hiçbir şey olmalıyım o zaman da kendime yetmek zorunda kalır mıyım?  Açıkçası sevdiğim adamın kanatları altında olup güvende hissetmeyi çok isterdim belki yardım alınca bir şeyler olma gayem de olmazdı. Emeklerimin karşılığını alacağımı bilsem de bu sürece tek başıma katlanmak zaman zaman zor oluyor. Biz kadınları hor...
Devamı