Yağmur

 Yağmur yağınca boşalan sokakları kapşonlu montuyla yada ceketiyle şemsiyesiz cesurca yürüyen insanları seviyorum. Yağmurlu havada sıcacık bir kahve yada çay içmeyi en sevdiğim dizi yada filmleri izleyip güvende hissetmeyi seviyorum. Üşümeden oturabilmeyi görebilen gözlerimle camdan akan damlaları izlemeyi seviyorum. Islanınca kokusunu her tarafa dağıtan toprağın kokusunu seviyorum. Yağmurda ıslanarak hasta olurum korkusu olmadan yürüyebilen insanları seviyorum. Acele etmeden geçen arabalara ve yağan yağmura aldırmadan sakince yürüyebilen insanları seviyorum. Ben hiç onlardan olmadım. 31 yıllık ömrümde belki de ilk defa bugün şemsiyem olmadan yağmurda dışarı çıktım. Cesurca  yürüyemedim ıslanırım korkusuyla. Yaz yada kış fark etmeksizin ıslak olmaktan hiç hoşlanmadım. Belki de yağmuru tüm kalbimle kabul edemedim o yüzden hiç ıslanmak istemedim. Aslında geçen yıl sonbahar yağmurunda koşmaya başladığım için bahar yağmurlarında ıslanmak  hiç rahatsız etmedi beni. Geçen yıldan beri yağmura gönlüm daha açık. Islanmak beni eskisi kadar rahatsız etmiyor. Bu satırları 25.11.2025 tarihinde dolmuşta yazdım. Çirkinimin yanına giderken yağmur yağıyordu ve ben şemsiyemi bulamadım. Şu an blog sayfamda güncellemesini yaparken tarih 26.11.2025 ve saat 13:11.

Büyük bir motiveyle dolmuş beklerken satırlarıma başlamıştım ancak devam ettiremedim. Yağmurlu havada temizlik yapmaktan hiç hoşlanmadığımı söylemiş miydim? Nedense dün temizlikte yaptım. Sağlık olarak daha iyi hissediyorum. Boğazımda dişim de gayet iyi. Bu aralar ne zaman çıkacağım desem çıkamadım bir hafta oldu ama gerçekten koşacak kadar iyi hissediyorum. Müptelası olduğum ve izlerken çarpıntım tutacak kadar beni heyecanlandıran dizim dün itibariyle bitti. Sonu istediğim gibi bitmedi ancak izlerken geçirdiğim zaman benim için çok keyifliydi. O kadar heyecanlandırdı ki beni başından kalkamadığım anlar oldu. Hatta bir süredir bu sebepten kitap okumaya çok az vakit ayırdığımı fark ettim. Bütün bunlara rağmen tekrar yeni diziye başladım. İflah olmaz bir romantik ve fantastik hayranıyım.

Yukarı yağmurla ilgili satırları telefonum not defterinde kalmasındansa burada kalmasının daha motive edici olduğunu düşündüğümden buraya geçirdim. Düne nazaran hava güneşli ve mis gibi. Sanki o kasvetli gökyüzü dün yokmuşçasına hava apaydınlık. Spor hariç işlerimin çoğunu bitirdiğim için şimdi sağlık ocağına gidiyorum ilaç yazdırmaya. Günümün geri kalanını verimli geçirmeye çalışacağım. Keyifli günler.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Daha iyiyim

 Hiç bazen de olsa manevi olarak tam hissettiniz mi? İçinizdeki eksik parça tamamlanmış gibi. Her şey olması gerektiği gibi ve güzel olan her şey kapınızda sizi bekliyor gibi... Bu aralar böyleyim iyiyim. İçimden geldiği gibi konuşmaktan midem iyi kalbim arada fazla çarpsa da iyi. Bel çevrem yavaş yavaş incelmeye başladı gibi. Kusursuz olmasa da her şey (zaten hayat kusurlarımızla güzel) hala beklediğim şeyler olsa da olacağına olan inancım daha fazla. Daha sakinim kendime ve sevdiğim adama saldırmayacak kadar sakinim. Öfkeden ağlama krizleri geçirmek yerine daha sabırlı davranıp daha çok konuşmaya gayret ediyorum. İçimden gelirse ağlıyorum içimden geldiğinde kahkaha atıyorum ve 10 gün sonra hazır olduğumu hissedip tekrar koşmaya çıktım bugün. Bunu gerçekten yapmak istiyorum aylardır koşup fiziken değişime uğramamak bana gerçekten bunu yapmak istediğim için yaptığımı fark ettirdi. Koştuğum her gün için kendime teşekkür ederim. Mental olarak bana çok iyi geldi.  30 yıl sonra od...
Devamı

Temmuza Girerken

Bugün Haziran beklenmedik bir fırtına ile gitti. Adana'da kış yada sonbahar mevsimi dışında tanık olmadığımız bir rüzgar vardı. Başka şehirlerde bu fırtına çıkan yangınların körüklenmesine sebep oldu. Oldukça iç karartıcı bir gündü. Uykusuzluk beni çok yordu ve uykum varken yatamamak tetikte bekleyen öfkemi besliyor. Temmuz ayına giriyor olmak gerginliğimi daha da arttırıyor. Henüz bu kadar travmatik doğum günleri yaşamadan önce temmuz ayını çok severdim heyecanla beklerdim. Şimdi sadece bana yalnız hissettiriyor ve beni hüzünlendiriyor. Aslında küçükken de temmuz ayında sadece ağlamak isterdim bu isteğimi azaltan tek şey ikiz kardeşimin yanımda olmasıydı. Aslan bizimle aynı gün doğmadan önce tek hatırladığım doğum günümüzün ilk saatlerini (gece yarısı yani) İkiz kardeşimle ağlayarak geçirmemizdi. Henüz temmuz ayı travmalarımı öfkemi ve üzüntümü atlatamadım.  Bu yangına odun atanı da asla unutmayacağım ancak bu satırları yazıyor olmak beni öfkelendiriyor ve üzüyor yine de gerginliğ...
Devamı

Değiştim mi Eksildim mi?

O kadar acıdan sonra değiştim mi eksildim mi bilmiyorum. Düşününce daha sakin bir insanmışım gibi biraz daha düşününce eksilmişim gibi. Neşemi mi kaybettim? Neyim değişti? Azalmışım gibi içim boşalmış gibi... Sevgiyle tekrar iyileşebilecekken merhemim yarım bırakılmış gibi... Neyim azalmış ama bilmiyorum. Hissettiğim iç burukluğu öz güvensizlik ne bilmiyorum. Kendimi savunmasız hissediyorum biri çekip vurmaya kalksa kılım bile kıpırdamaz gibi. Çarpıntılarım tekrar başladı...   Hayatımdaki tek sorun hiçbir zaman sadece ilişkim olmadı. Hayatım boyunca bir şeyler olabilme ve kendime bakabilme ihtiyacım sorun olarak sürekli nüksetti. Belki de artık bir şey değil hiçbir şey olmalıyım o zaman da kendime yetmek zorunda kalır mıyım?  Açıkçası sevdiğim adamın kanatları altında olup güvende hissetmeyi çok isterdim belki yardım alınca bir şeyler olma gayem de olmazdı. Emeklerimin karşılığını alacağımı bilsem de bu sürece tek başıma katlanmak zaman zaman zor oluyor. Biz kadınları hor...
Devamı