Odaklanma

Az önce kitap okurken odaklanamadığımı fark ettim ve tiktokta gezinmeye başladım. Bir kaç yıl önce izlediğim çok acıklı bir diziyi gördüm ve çok duygulandım. Gözlerim doldu nedense içimde bir  ağlama isteği belirdi. Dizide hatırladığım çaresizlik ve acı beni çok üzdü.
 Gündüz sağlık olarak çok iyiyken nedense şu an halsizim ve burnum akıyor. Gün içerisinde ayaklarım hep buz gibiydi ama ben hiç üşümedim sadece ayaklarım üşürken sobayı yakınca başım yanıyormuş gibi hissediyorum o yüzden yakmadım şu an hala üşümüyorum ama ayaklarım hala soğuk. Havanın dengesizliği bir soğuk bir sıcak oluşu iyice bağışıklığımı dengesizleştirdi. Dişim günler sonra bugün biraz daha iyi ve ben artık koşmak istiyorum. Koşmazsam evde spor yapmaya da dönemeyecekmişim gibi hissediyorum.  Dönerim aslında biliyorum ama koşmazsam kendimi huzursuz hissediyorum. Bu sanırım gerçekten de alışkanlıktan. Bu kadar takıntılı bir insan olmadığımı umuyorum.
Bu aralar kore bitti çin dizilerine merak sardım. Bölümler daha uzun ve fantastik konulu olmaları da tam bana göre. İzlerken kafam dağılıyor ve mutlu oluyorum. Beni merakta bırakması bazen yapacağım işi biraz ertelememe sebep oluyor ama eve olup tadını çıkarmak demek biraz da böyle bir şey bence. Çirkinimi dün gördüm ama yine de çok özledim yeteri kadar ısırıp öpmedim bence ondan. Bugün tekrar görmek istedim ama huzursuzdu ve pek müsait olamadı. Onu görmediğim günler eksik hissediyorum. Günler kısaldığı için zaman yetersiz geliyor hissi gecelerin uzaması ve karanlığa alışmamla kayboldu. Bazı şeyler için evet gün ışığına ihtiyaç duysam da genel anlamda hava kararınca gün bitti psikolojisinden çıktım. Şu sıralar oldukça sabırlı ve sakin bir ruh halindeyim. Her şeyi akışına bıraktım. Çabuk sinirlenmiyor ve bir şeyleri dramatize etmiyorum. Evde spor yapma ve İngilizce öğrenme alışkanlıklarımı kazanmak üzereyim. Bir ay bitti bitecek. Kendimi içten içe tebrik etsem de sesli olarak tebrik etmeyi henüz alışkanlık haline getiremedim. Bunu da halledeceğim ama sorun yok. Saat şu an 18:28 akşam yemeğimi yemeğe ve bağımlısı olduğum diziyi izlemeye kaçıyorum. Keyifli akşamlar

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Daha iyiyim

 Hiç bazen de olsa manevi olarak tam hissettiniz mi? İçinizdeki eksik parça tamamlanmış gibi. Her şey olması gerektiği gibi ve güzel olan her şey kapınızda sizi bekliyor gibi... Bu aralar böyleyim iyiyim. İçimden geldiği gibi konuşmaktan midem iyi kalbim arada fazla çarpsa da iyi. Bel çevrem yavaş yavaş incelmeye başladı gibi. Kusursuz olmasa da her şey (zaten hayat kusurlarımızla güzel) hala beklediğim şeyler olsa da olacağına olan inancım daha fazla. Daha sakinim kendime ve sevdiğim adama saldırmayacak kadar sakinim. Öfkeden ağlama krizleri geçirmek yerine daha sabırlı davranıp daha çok konuşmaya gayret ediyorum. İçimden gelirse ağlıyorum içimden geldiğinde kahkaha atıyorum ve 10 gün sonra hazır olduğumu hissedip tekrar koşmaya çıktım bugün. Bunu gerçekten yapmak istiyorum aylardır koşup fiziken değişime uğramamak bana gerçekten bunu yapmak istediğim için yaptığımı fark ettirdi. Koştuğum her gün için kendime teşekkür ederim. Mental olarak bana çok iyi geldi.  30 yıl sonra od...
Devamı

Temmuza Girerken

Bugün Haziran beklenmedik bir fırtına ile gitti. Adana'da kış yada sonbahar mevsimi dışında tanık olmadığımız bir rüzgar vardı. Başka şehirlerde bu fırtına çıkan yangınların körüklenmesine sebep oldu. Oldukça iç karartıcı bir gündü. Uykusuzluk beni çok yordu ve uykum varken yatamamak tetikte bekleyen öfkemi besliyor. Temmuz ayına giriyor olmak gerginliğimi daha da arttırıyor. Henüz bu kadar travmatik doğum günleri yaşamadan önce temmuz ayını çok severdim heyecanla beklerdim. Şimdi sadece bana yalnız hissettiriyor ve beni hüzünlendiriyor. Aslında küçükken de temmuz ayında sadece ağlamak isterdim bu isteğimi azaltan tek şey ikiz kardeşimin yanımda olmasıydı. Aslan bizimle aynı gün doğmadan önce tek hatırladığım doğum günümüzün ilk saatlerini (gece yarısı yani) İkiz kardeşimle ağlayarak geçirmemizdi. Henüz temmuz ayı travmalarımı öfkemi ve üzüntümü atlatamadım.  Bu yangına odun atanı da asla unutmayacağım ancak bu satırları yazıyor olmak beni öfkelendiriyor ve üzüyor yine de gerginliğ...
Devamı

Değiştim mi Eksildim mi?

O kadar acıdan sonra değiştim mi eksildim mi bilmiyorum. Düşününce daha sakin bir insanmışım gibi biraz daha düşününce eksilmişim gibi. Neşemi mi kaybettim? Neyim değişti? Azalmışım gibi içim boşalmış gibi... Sevgiyle tekrar iyileşebilecekken merhemim yarım bırakılmış gibi... Neyim azalmış ama bilmiyorum. Hissettiğim iç burukluğu öz güvensizlik ne bilmiyorum. Kendimi savunmasız hissediyorum biri çekip vurmaya kalksa kılım bile kıpırdamaz gibi. Çarpıntılarım tekrar başladı...   Hayatımdaki tek sorun hiçbir zaman sadece ilişkim olmadı. Hayatım boyunca bir şeyler olabilme ve kendime bakabilme ihtiyacım sorun olarak sürekli nüksetti. Belki de artık bir şey değil hiçbir şey olmalıyım o zaman da kendime yetmek zorunda kalır mıyım?  Açıkçası sevdiğim adamın kanatları altında olup güvende hissetmeyi çok isterdim belki yardım alınca bir şeyler olma gayem de olmazdı. Emeklerimin karşılığını alacağımı bilsem de bu sürece tek başıma katlanmak zaman zaman zor oluyor. Biz kadınları hor...
Devamı