Saat 20:15

Dün sabah koşumu atladıktan sonra öğleden sonra koşuya çıktım. Yollar ve trafik o kadar kalabalıktı ki odaklanma sorunu yaşadım. Her kilometre acaba dursam mı, bıraksam mı, geri mi dönsem, yürüsem mi diye kendimle tartışarak geçti. Çünkü hepsine cevabım Saçmalama canan evde kalsan bu kadar ilerliyor olur muydun oldu. Bak başladın ve bitirmek üzeresin sakın ama sakın bırakma, ağlama ve şikayet etme. Sonuç olarak 10 km koşmuş oldum. Bugün temizlik yapıp tembel bir gün geçirdim bolca dinlendim buna ihtiyacım varmış gibi hissettim ve öyle yaptım. Yarın Bacak antrenmanı yapacağım koşuya çıkmayacağım çünkü güçlü koşabilmek için güçlü bacaklara ihtiyacım var. Bunları şu an neden yazdığımı bilmiyorum aslında kafam o kadar dolu ki sanırım bir nebze de olsa sohbet edebilmek için yazıyorum. Yarın Canozan konseri var. Şarkılarını ezbere bilmeseniz bile keyifle dinleyebileceğiniz bir sanatçı olduğunu düşünüyorum. Yorgun ve dolu olan kafamız bir kaç saatte olsa rahatlar diye umuyorum. 

Sanki varım ama varlığımın ne kadar değerli olduğunu kanıtlamaya çalışıyor gibi yaşıyorum. Sanki bazen egomdan bir şeyler olmaya çalışıyorum gibi. Yaşamak için gerekli olan parayı kazanmaya çalışmak yerine daha fazlasını istiyorum farkındayım. Gerçi artık ne istiyorum biliyor muyum emin değilim. Allah'ım hayatımın kolay, güzel ve iyi olan kısmına geçebilir miyiz?

Alıntı:

Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum.

Beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık.

Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. Çok yorgunum.

Sabahattin Ali

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Daha iyiyim

 Hiç bazen de olsa manevi olarak tam hissettiniz mi? İçinizdeki eksik parça tamamlanmış gibi. Her şey olması gerektiği gibi ve güzel olan her şey kapınızda sizi bekliyor gibi... Bu aralar böyleyim iyiyim. İçimden geldiği gibi konuşmaktan midem iyi kalbim arada fazla çarpsa da iyi. Bel çevrem yavaş yavaş incelmeye başladı gibi. Kusursuz olmasa da her şey (zaten hayat kusurlarımızla güzel) hala beklediğim şeyler olsa da olacağına olan inancım daha fazla. Daha sakinim kendime ve sevdiğim adama saldırmayacak kadar sakinim. Öfkeden ağlama krizleri geçirmek yerine daha sabırlı davranıp daha çok konuşmaya gayret ediyorum. İçimden gelirse ağlıyorum içimden geldiğinde kahkaha atıyorum ve 10 gün sonra hazır olduğumu hissedip tekrar koşmaya çıktım bugün. Bunu gerçekten yapmak istiyorum aylardır koşup fiziken değişime uğramamak bana gerçekten bunu yapmak istediğim için yaptığımı fark ettirdi. Koştuğum her gün için kendime teşekkür ederim. Mental olarak bana çok iyi geldi.  30 yıl sonra od...
Devamı

Temmuza Girerken

Bugün Haziran beklenmedik bir fırtına ile gitti. Adana'da kış yada sonbahar mevsimi dışında tanık olmadığımız bir rüzgar vardı. Başka şehirlerde bu fırtına çıkan yangınların körüklenmesine sebep oldu. Oldukça iç karartıcı bir gündü. Uykusuzluk beni çok yordu ve uykum varken yatamamak tetikte bekleyen öfkemi besliyor. Temmuz ayına giriyor olmak gerginliğimi daha da arttırıyor. Henüz bu kadar travmatik doğum günleri yaşamadan önce temmuz ayını çok severdim heyecanla beklerdim. Şimdi sadece bana yalnız hissettiriyor ve beni hüzünlendiriyor. Aslında küçükken de temmuz ayında sadece ağlamak isterdim bu isteğimi azaltan tek şey ikiz kardeşimin yanımda olmasıydı. Aslan bizimle aynı gün doğmadan önce tek hatırladığım doğum günümüzün ilk saatlerini (gece yarısı yani) İkiz kardeşimle ağlayarak geçirmemizdi. Henüz temmuz ayı travmalarımı öfkemi ve üzüntümü atlatamadım.  Bu yangına odun atanı da asla unutmayacağım ancak bu satırları yazıyor olmak beni öfkelendiriyor ve üzüyor yine de gerginliğ...
Devamı

Değiştim mi Eksildim mi?

O kadar acıdan sonra değiştim mi eksildim mi bilmiyorum. Düşününce daha sakin bir insanmışım gibi biraz daha düşününce eksilmişim gibi. Neşemi mi kaybettim? Neyim değişti? Azalmışım gibi içim boşalmış gibi... Sevgiyle tekrar iyileşebilecekken merhemim yarım bırakılmış gibi... Neyim azalmış ama bilmiyorum. Hissettiğim iç burukluğu öz güvensizlik ne bilmiyorum. Kendimi savunmasız hissediyorum biri çekip vurmaya kalksa kılım bile kıpırdamaz gibi. Çarpıntılarım tekrar başladı...   Hayatımdaki tek sorun hiçbir zaman sadece ilişkim olmadı. Hayatım boyunca bir şeyler olabilme ve kendime bakabilme ihtiyacım sorun olarak sürekli nüksetti. Belki de artık bir şey değil hiçbir şey olmalıyım o zaman da kendime yetmek zorunda kalır mıyım?  Açıkçası sevdiğim adamın kanatları altında olup güvende hissetmeyi çok isterdim belki yardım alınca bir şeyler olma gayem de olmazdı. Emeklerimin karşılığını alacağımı bilsem de bu sürece tek başıma katlanmak zaman zaman zor oluyor. Biz kadınları hor...
Devamı