Temmuz Biterken

 Aslında doğum günümden beri yazmak aklımda. Beklentisiz geçirip burada yazmadım ki hayal kırıklığına uğramayayım. Beklentisiz olunca mı daha mutlu geçiyor beklenti içerisinde olunca mı bilmiyorum. Hiçbir anlamda istediğim gibi geçmedi zaten istediğim gibi geçmesi için benim organize etmem gerektiğini biliyorum onun içinde maddi bütçem yok üzgünüm doğum günü faslını es geçebiliriz...

Geceleri uyumadan önce camdan dışarı baktığımda gördüğüm manzara beni rahatlatır ve huzur verirdi. Şimdi sıcak bulutlarından başka hiçbir şey görünmüyor. Kafamda tamamlanan bir kaç şey yerini yarım kalan bir çok şeye bıraktı. Kafamda hata veren bir sürü açık sekme varmış gibi hissediyorum. Zaman ağır ve verimsiz geçiyor insanın kendisini mutlu etmeden geçirdiği bir gün verimli sayılabilir mi ki? Sağlıklı hissetmiyorum ve sürekli canım sıkılıyor. Bir sürü şey hissedip bir çoğunu da hissetmiyorum. Gündelik şeylerden çok sıkıldım. Odamı toplamak ve temizlemek bile bana bazen dünyanın en zor işiymiş gibi geliyor. Dün akşam yatmadan önce baş ucumdaki su bardağını kırdım ve resmen bin parçaya bölünüp un ufak oldu aynı benim içim gibi. Parçaları her yere dağıldı ve gördüklerimi toplayıp görmediklerimi sabaha bıraktım. Beni toplamaya kimse gelmiyor görmüyorlar sanırım...

Çarpıntılarım çoğu zaman devam ediyor. Uyku kalitem düşük moralim gibi. Bazen yaptığım makyaj bile yüzümdeki yorgunluğu gizleyemiyor gibi hissediyorum. Aynadaki görüntümden memnun değilim. Değişmeyen her sıkıntıma isyanım var. Bazı günler şikayet edecek halim bile olmuyor. Bazı günler canımın istediği şeyi kendime hazırlayacak halim de olmuyor. Böyle günlerde ikiz kardeşimi özlüyorum birimizin, istediği şeyi yapacak hali olmayınca diğeri yapardı ve bu dönüşümlü olarak devam ederdi. Hayat öyle anlarda şükredilesi günlere dönüşürdü. Şimdi ise iştahsızlık sinir ve ağlama krizlerine dönüşüyor...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

AŞK Var mı? Varsa da Gerekli mi?

Resim
Bir arkadaşımla  konuşurken artık aşkın varlığından,  gerçek olduğundan emin değilim dedim. O da bana insanlar için olmasa da aşk var dedi ve bunu söyleyen romantik olmayan bir insandı. Aşk neydi? O görmek istediğin insanı gördüğünde yavaşlayan zaman, arkada çalan şarkı, havada esen rüzgar mı? Yoksa bunlara sebep olan duygu mu? Peki ya sadece o insanı görmek? Piyanoyu çalan kişinin parmaklarından çıkan notalar mı, notaların piyanistin parmaklarında can bulması mı? Şarkı söyleyenin ağzından çıkan nağmeler, Dansçının vücudundaki ahenk mi ? Aşk ya çok özel bir şeydi ya da fazlasıyla sıradan. Herkeste olan bir alışkanlık ya da insanlarda görülen nadir bir IŞIK. Belki de auralarından yansıyan farklı bir renk.. Hangi formda olursa olsun; ister bir canlının eşyaya ya da canlının canlıya duyduğu, aşk vardı. Peki ne kadar gerekliydi? Aşkta asıl olan  ruhumuzun doyması ve tamamlanmamız. Adına şiirler, kitaplar, şarkılar yazsak da insan insana aşık olmadan da yaşa...
Devamı

Daha iyiyim

 Hiç bazen de olsa manevi olarak tam hissettiniz mi? İçinizdeki eksik parça tamamlanmış gibi. Her şey olması gerektiği gibi ve güzel olan her şey kapınızda sizi bekliyor gibi... Bu aralar böyleyim iyiyim. İçimden geldiği gibi konuşmaktan midem iyi kalbim arada fazla çarpsa da iyi. Bel çevrem yavaş yavaş incelmeye başladı gibi. Kusursuz olmasa da her şey (zaten hayat kusurlarımızla güzel) hala beklediğim şeyler olsa da olacağına olan inancım daha fazla. Daha sakinim kendime ve sevdiğim adama saldırmayacak kadar sakinim. Öfkeden ağlama krizleri geçirmek yerine daha sabırlı davranıp daha çok konuşmaya gayret ediyorum. İçimden gelirse ağlıyorum içimden geldiğinde kahkaha atıyorum ve 10 gün sonra hazır olduğumu hissedip tekrar koşmaya çıktım bugün. Bunu gerçekten yapmak istiyorum aylardır koşup fiziken değişime uğramamak bana gerçekten bunu yapmak istediğim için yaptığımı fark ettirdi. Koştuğum her gün için kendime teşekkür ederim. Mental olarak bana çok iyi geldi.  30 yıl sonra od...
Devamı

Temmuza Girerken

Bugün Haziran beklenmedik bir fırtına ile gitti. Adana'da kış yada sonbahar mevsimi dışında tanık olmadığımız bir rüzgar vardı. Başka şehirlerde bu fırtına çıkan yangınların körüklenmesine sebep oldu. Oldukça iç karartıcı bir gündü. Uykusuzluk beni çok yordu ve uykum varken yatamamak tetikte bekleyen öfkemi besliyor. Temmuz ayına giriyor olmak gerginliğimi daha da arttırıyor. Henüz bu kadar travmatik doğum günleri yaşamadan önce temmuz ayını çok severdim heyecanla beklerdim. Şimdi sadece bana yalnız hissettiriyor ve beni hüzünlendiriyor. Aslında küçükken de temmuz ayında sadece ağlamak isterdim bu isteğimi azaltan tek şey ikiz kardeşimin yanımda olmasıydı. Aslan bizimle aynı gün doğmadan önce tek hatırladığım doğum günümüzün ilk saatlerini (gece yarısı yani) İkiz kardeşimle ağlayarak geçirmemizdi. Henüz temmuz ayı travmalarımı öfkemi ve üzüntümü atlatamadım.  Bu yangına odun atanı da asla unutmayacağım ancak bu satırları yazıyor olmak beni öfkelendiriyor ve üzüyor yine de gerginliğ...
Devamı