Stres Hasta Yapar

 - Nasılsın?

- Bilmiyorum ama iyi hissetmiyorum...

Ben normalde çok iştahlı çok azimli bir insanım. Hava şartları ne olursa olsun kendime yemek hazırlar ve koşmak istersem mutlaka hazırlanır çıkarım. Son zamanlarda pek iştahım yok koşacak halim de yok. Koşmak istiyor muyum emin bile değilim. Fark ettim ki aralık ayından beri ben hastayım. İlk merkezi atama olmayışından beri içimde hüzün biriktirmişim buda beni hasta etmiş. Sürekli iyiymişim gibi davranmaktan iyi olmasam bile kalkıp koşmaya gitmekten yorulduğumu fark ettim. Bu sabah uyandım ama koşmaya gitmedim. İyiymişim gibi davranmadım çünkü iyi hissetmiyorum. Beklentiler yordu beni içimi acıttı. Belki de ben fazla anlam yükledim bilmiyorum. Aslında sadece mutlu bir şekilde yaşamak ve çalışmak istiyorum. Derbeder olmadım ama bir mucizeye ihtiyacım var. İnsanın tedavi olmak için bile mental olarak buna hazır olması gerektiğini fark ettim. Haftaya muhtemelen endoskopi ve kolonoskopi olacağım ama olmak istemediğimi fark ettim. Daralmayan bel çevrem şişliği inmeyen karnım ve bitmeyen çarpıntılarım için hiçbir şey yapmak istemiyorum. Ben normalde koşarken vücudu çok çabuk forma giren biriyim ama aylardır vücudum koşuya tepki vermiyor sanki. Canım sıkkınken evden çıkmak istemiyorum ama evdeyken de sürekli annemin bana bir şeyler söylemesinden rahatsız oluyorum. Her şey rahatsız ediyor beni. İnsanların benimle iletişim kurmasını istemiyorum saçma sapan günlük detaylarını anlatmasını istemiyorum. Bir çocukla vakit geçirmek istemiyorum. Telefonuma bakmak istemiyorum. Sağlıklı besleyici yemek hazırlamakla uğraşmak istemiyorum. Ben çok baskın karakterli bir insanım. Sevincimde umudumda hüznümde karamsarlığımda çok baskın. Çok hevesli ve umutluyken ertesi gün çok umutsuz ve mutsuz olabiliyorum. İstediğim beklediğim olmayınca dünyada kıyamet kopsun istiyorum. Aslında ben şu olsun bu olsun değil de mutlu olacağım keyifle çalışacağım hayırlı bir yer olsun diyorum ve bu niyetle yaptığım herhangi bir tercihten olumlu bir yanıt gelmeyince üzülüyorum. İçten içe biliyorum ki tekrar sınava hazırlanmak istemiyorum. Bu yıl sonuna kadar tercihlerde şansımı deneyip kaldığım son dersi vereceğim ve artık lisans mezunu olacağım. Daha sonra lisans mezunu olarak tekrar sınava girmem gerekecek. Sürecin bu kadar uzamadan su gibi akmasını istiyorum. Söyleyecek daha fazla bir şeyim yok yazdıkça ağlayasım geliyor çünkü ...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Başımız Sağ Olsun

Resim
Anlamanın uzağındayız... Uzaklık hiç bu kadar net olmamıştı. Senelerce anlaşılma umuduyla geçen boşa vaktimin uyanışındayım. Anlaşılamamış olmak hayal kırıklıklarımdan azalan kendime bir azalmışlık daha ekledi. Şaşkınlık duygusunu yitirmiş durumdayım. Her gün biraz daha azalıyorum. Habersizce ciddiye bile alınmadan; çoğu zaman duyulmadan... Diyorum ki; yazsam neye  yarayacak? Kendim kendimi anlattıktan sonra beni anlamış olmayacaklar ki. Bu satırlar var olmadan anlaşılmış olmam lazımdı. Her satırımda, her kelimemde anlaşılma ihtimalimi öldürüyorum. İnsanlığın tanımı; "Hayal kırıklığı." Acının tanımı ise; acının kelimelere dökebileceğimiz bir tanımı olduğunu sanmıyorum. Atilla İlhan'ın dediği gibi: " Demirler eriyor hırsımdan ." benimkisi öyle bir acı. Sığınacak kimseyi aramıyorum. Her biri bir öncekinin daha mürekkebi az bir kopyası sanki. O derece insanlıktan özgünlükten uzağız. Tutunamayanlar da Selim'in intiharı gibi bir son mu olmalı illa? Bu düz...
Devamı

Mutluluk Zamanı

Sen Aklıma Gelince her şey gülümserdi... Mutluyken 24 saat bile çalışsanız zaman asla bitmesin istersiniz. Bu bir klişedir ama gerçektir. Lisede aşık olduğunuz günler hiç okuldan yorulduğunuz oldu mu? İnsanların artık mutlu olmaktan korktuğu saçma bir zamandayız. Mutlu olduğumuzun ardından acaba ne olacakta ağlayacağım diye korkar olduk. Sanki mutlu olmayı hak etmiyor gibi... Bir keresinde arkadaşım katil bile olsa herkes yaşamayı hak eder demişti. Herkes mutlu olmayı hak eder mi bilmiyorum ama ben mutlu olmayı hak ediyorum. Bunu kendisine hak görmeyen hiç kimse mutlu olamaz zaten. Ben ne yaptım da cezalandırılıyorum diye düşünmemek gerek. Sınanıyoruz sebebini bilmesem de ama bu mutlu olmayı hak etmediğimiz anlamına gelmiyor... Kaçamak zamanları düşünüyorum bu sıralar. Evden bakkala diye çıkıp sevgilinizin yanına koştuğunuz oldu mu hiç? Okula gidiyorum deyip kendinizi onun kollarına attınız mı? Ya da haftada bir gün olan izninizi sadece ve sadece ona ayırdınız mı? Sabahın köründe...
Devamı

SİZE KENDİMDEN BAHSEDEYİM PART 2

 Kahveler içildiyse ya da hazırlanıp alındıysa kariyer yolundaki fikirlerimi beyan etmeye başlıyorum: İşveren diye nitelendirilenlerden mi başlayayım yoksa çalışma arkadaşı ekip üyesi tarzı tanımlardan mı?  İşverenden başlayalım; bu şahıslar (bahsedeceklerim genellemeler dahilinde benim patronum böyle değil diyenler sakinleşsin tabiki de herkes aynı olamaz) iş tanımınız ve iş tanımınız dışında yapabileceklerinizi düşündükleri her işi size yıkan sömürgeci tipler. Gerekli pozisyonlara nitelikli insanları atamaktansa az personelle her işi halletmeye çalışan ve sürekli gelirleriyle alakalı şikayet edenler. Yani küfredesi geliyor insanın ama burda derin bir nefes alıp sakinleşiyor ve saygımızı koruyoruz :) Kendimden hemen küçük bir örnek veriyorum: Ben uygulamalı olarak mesleği öğrenen bir ön muhasebeciyim. Yeri geliyor çay kahveci yeri geliyor temizlikçi ve yeri geliyor asistan oluyorum. Bonus olarak aşçı olmamı isteyen biri de olmuştu ama tabikide kabul etmedim. Geri kalanları ka...
Devamı