Bitmeyen Çarpıntılar

 Merhaba sevgilim

Sana mektup yazmak istesem çok demode olurdu öyle değil mi? Her şey bir telefonun ucuna bakıyor çünkü. Yine de üzgünüm söyleyemediklerim için...

Yağmur yağıyor biliyor musun? Hava bu saate kadar ikimizin hiç sevmediği kadar basık ve bulutluydu. Saatlerdir çarpıntım var. Yağmurun yağacağını bile bile salonun camlarını sildim. Kafamı oyalarsam bugünü hafif atlatırım sandım lezzetli bir kahvaltı yaparsam biraz toparlanırım sandım. Oysaki sadece seni özledim...

Keten pantolonun bir küçük bedenini sipariş vermek içimden gelmedi. Açıkçası seninle alışveriş yaparken alırım belki diyordum. Seninle yapmak istediğim şeyleri sensiz yapınca mutlu olmuyorum. Hüngür hüngür ağlama isteğimi zor tuttum seni bekleyeceğim yazmak istedim yine de her şey yetersiz kalır gibi geldi. 

Akşam saatlerine tam havaya yaraşır bir rakı planı yapmıştık. Yağmur yağarken rakı içme fırsatını mayıs ayından sonra bir daha ne zaman buluruz ki? Rahatlayan midem sensiz yine davul gibi içime attıklarımı sindiremiyor sanki. Sen sabah kararlar vermeme kötü mesajlar yazmama alışıksın belki ama böyle bir şey bekliyor muydun? Dün bir kaç kez neyin var diye sorup böyle yapacağımdan mı şüphelenmiştin yoksa? Açıkçası böyle yapmayı hiç düşünmedim. Gece uyumadan önce yanına yedek iç çamaşır da al belki beraber uyuruz diyecektim ama içim rahat değildi. Bu kararı sabaha bıraktım ve sabah olunca seninle her şeyi yapmak isterken "hangi sıfatla?" diye sorarken buldum kendimi. Birbirini seven iki insanız sadece. Evdekilere gönül rahatlığıyla ben bugün çirkinimle kalacağım alkol alacağım diyemiyorum mesela. Neden? Benim bile seninle bir şeyler yaparken gönlüm rahat değilken seninle dışarı çıkarken nasıl ailemin içi rahat etsin? Burada anlatmak istediğim ailemin tavrı yada düşünceleri değil benim rahatsızlığım. Ben seninle dışarda olacağımı söylemeye utanıyorum mesela. Çok acı değil mi? Utancım ettiğimiz kavgalar birbirimize söylediklerimiz değil utancım sevdiğim adamın sevgilim olamayışı... Ve bu sebep bence çok utanç verici. Seninle uyumluyuz birbirimizi çok seviyoruz ve artık iletişim kurabiliyoruz diye utancım yokmuş gibi içim rahatmış gibi yanındayken kusursuz mutluymuşum gibi davranamam. Evet biliyorum desteğe ihtiyacın var  ve önceden bu ihtiyacını bahane olarak görsem de artık seni anlıyorum neden desteğe ihtiyacın olduğunu biliyorum.  

Ne diyebilirim ki Allah gönlümüze göre versin. Kalbimiz bir niyetimiz bir...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Başımız Sağ Olsun

Resim
Anlamanın uzağındayız... Uzaklık hiç bu kadar net olmamıştı. Senelerce anlaşılma umuduyla geçen boşa vaktimin uyanışındayım. Anlaşılamamış olmak hayal kırıklıklarımdan azalan kendime bir azalmışlık daha ekledi. Şaşkınlık duygusunu yitirmiş durumdayım. Her gün biraz daha azalıyorum. Habersizce ciddiye bile alınmadan; çoğu zaman duyulmadan... Diyorum ki; yazsam neye  yarayacak? Kendim kendimi anlattıktan sonra beni anlamış olmayacaklar ki. Bu satırlar var olmadan anlaşılmış olmam lazımdı. Her satırımda, her kelimemde anlaşılma ihtimalimi öldürüyorum. İnsanlığın tanımı; "Hayal kırıklığı." Acının tanımı ise; acının kelimelere dökebileceğimiz bir tanımı olduğunu sanmıyorum. Atilla İlhan'ın dediği gibi: " Demirler eriyor hırsımdan ." benimkisi öyle bir acı. Sığınacak kimseyi aramıyorum. Her biri bir öncekinin daha mürekkebi az bir kopyası sanki. O derece insanlıktan özgünlükten uzağız. Tutunamayanlar da Selim'in intiharı gibi bir son mu olmalı illa? Bu düz...
Devamı

Mutluluk Zamanı

Sen Aklıma Gelince her şey gülümserdi... Mutluyken 24 saat bile çalışsanız zaman asla bitmesin istersiniz. Bu bir klişedir ama gerçektir. Lisede aşık olduğunuz günler hiç okuldan yorulduğunuz oldu mu? İnsanların artık mutlu olmaktan korktuğu saçma bir zamandayız. Mutlu olduğumuzun ardından acaba ne olacakta ağlayacağım diye korkar olduk. Sanki mutlu olmayı hak etmiyor gibi... Bir keresinde arkadaşım katil bile olsa herkes yaşamayı hak eder demişti. Herkes mutlu olmayı hak eder mi bilmiyorum ama ben mutlu olmayı hak ediyorum. Bunu kendisine hak görmeyen hiç kimse mutlu olamaz zaten. Ben ne yaptım da cezalandırılıyorum diye düşünmemek gerek. Sınanıyoruz sebebini bilmesem de ama bu mutlu olmayı hak etmediğimiz anlamına gelmiyor... Kaçamak zamanları düşünüyorum bu sıralar. Evden bakkala diye çıkıp sevgilinizin yanına koştuğunuz oldu mu hiç? Okula gidiyorum deyip kendinizi onun kollarına attınız mı? Ya da haftada bir gün olan izninizi sadece ve sadece ona ayırdınız mı? Sabahın köründe...
Devamı

SİZE KENDİMDEN BAHSEDEYİM PART 2

 Kahveler içildiyse ya da hazırlanıp alındıysa kariyer yolundaki fikirlerimi beyan etmeye başlıyorum: İşveren diye nitelendirilenlerden mi başlayayım yoksa çalışma arkadaşı ekip üyesi tarzı tanımlardan mı?  İşverenden başlayalım; bu şahıslar (bahsedeceklerim genellemeler dahilinde benim patronum böyle değil diyenler sakinleşsin tabiki de herkes aynı olamaz) iş tanımınız ve iş tanımınız dışında yapabileceklerinizi düşündükleri her işi size yıkan sömürgeci tipler. Gerekli pozisyonlara nitelikli insanları atamaktansa az personelle her işi halletmeye çalışan ve sürekli gelirleriyle alakalı şikayet edenler. Yani küfredesi geliyor insanın ama burda derin bir nefes alıp sakinleşiyor ve saygımızı koruyoruz :) Kendimden hemen küçük bir örnek veriyorum: Ben uygulamalı olarak mesleği öğrenen bir ön muhasebeciyim. Yeri geliyor çay kahveci yeri geliyor temizlikçi ve yeri geliyor asistan oluyorum. Bonus olarak aşçı olmamı isteyen biri de olmuştu ama tabikide kabul etmedim. Geri kalanları ka...
Devamı