PMS

 Her şey su gibi akıp yolunu bulurken olmasını istediğimiz şeyler de su gibi olacak sanıyoruz. AMA olmuyor. Hayat çok garip emeklerimizin karşılığını alacağımıza inancım tam ancak olmasını istediğim şeyler olunca artık sevinecek hevesim kalmazsa diye ödüm kopuyor. Hani istediğimiz şeyin olması için fazlaca çaba gösterilmesi normal kabul ediliyor ya ben edemiyorum. Kafamda sürekli neden bu kadar çaba diye susmayan bir ses var. Oldu olacak gibi hemen her an olabilir gibi hissedip olmaması beni kahrediyor. Mesela ben hayatımda ilk kez 2024 kpss ye evime yürüme mesafesinde olan bir okulda girdim. Sınav beklediğimden rahat geçti tercih yapabilecek bir puan aldım. Böyle olunca ilk tercihlerden gelecek sandım öyle hissettirdi çünkü bana süreç. Yıllardır çabalıyor oluşum bekliyor oluşum bana böyle hissettirdi. Gelin görün ki olmadı. İlişkimde de böyle her şey harika olacak düzen kuracağım istediğim gibi bir ilişki yaşayacağım diye başlarken ilişkiye kendimi hiç onaylamadığım bir ilişkinin içinde buldum. İyi hissederken neden sonu da istediğim gibi olmuyor. Günlerce ağlamak istiyorum olmasını isteyip olmayan şeylere. Ne fark ettim biliyor musunuz? Pms döneminde eğer iyi mutlu bir hayat yaşıyorsam bu dönemi kolay atlatıyorum ama eğer mutsuz bir hayat yaşıyorsam bu dönemi çok zor atlatıyorum. Öfkemi nereye yönlendireceğimi bilmiyorum. Sadece ağlıyorum. Gözlerim sürekli şiş oluyor ağlamaktan. Sadece uyumak istiyorum. Sadece beni mutlu edecek şeyler yemek istiyorum. Çok sinirliyim çok üzgünüm. Yıllardır ifade etmeye çalışıyor olmak beni daha da öfkelendiriyor. Çünkü insanın yıllardır mutsuz oluşu normal mi? Teraziye koyduğumda mutsuz olduğum günler daha ağır basıyor bu da benim genel olarak mutsuz bir hayatım olduğunu gösteriyor. Mutlu hissetmek istiyorum. Bu kadar çok ağlamak istemiyorum. Bende normal hissetmek istiyorum. İnsanlar sabah uyanıp işe gidiyor bir şeylerle meşgul oluyor ya akşamında da istediği şeyleri yapıyorlar bende böyle normal bir hayat istiyorum. Bir şeylerle uğraşmak istiyorum. Arabaya binmenin lüks olmasını istemiyorum. Yakıtım bitmek üzere petrole geçmem lazım diyebilmek istiyorum. Evde olacaksam çok param olduğu için kendi isteğimle evde olmak istiyorum. Canım dışarda yemek istediğinde hesabımdaki para bana kaç gün yeter diye düşünmeden o an arabama atlayıp birlikte yemekten keyif alacağım insana hadi şunu yemeğe gidelim diyebilmek istiyorum. Mutlu resimlere baktığımda sanki çok eskide kalmış gibi ağlamak istemiyorum. Çok nadir hissettiğim bir duygu gibi oldu mutluluk.  Sırf yaşıyor olmak için bir şeyleri yapmak istemiyorum. Kendime eskisi gibi zevkle yemek hazırlamak istiyorum. Zevkle yeni tarifler denemek istiyorum. Zevkle sevdiğim insanlarla konuşmak istiyorum. Nasılsın neler yapıyorsun dediklerinde bu sorulara verecek cevabım olsun istiyorum. İçten bir şekilde İyiyim diyebilmek istiyorum... 

İYİYİM DİYEBİLMEK İSTİYORUM...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Başımız Sağ Olsun

Resim
Anlamanın uzağındayız... Uzaklık hiç bu kadar net olmamıştı. Senelerce anlaşılma umuduyla geçen boşa vaktimin uyanışındayım. Anlaşılamamış olmak hayal kırıklıklarımdan azalan kendime bir azalmışlık daha ekledi. Şaşkınlık duygusunu yitirmiş durumdayım. Her gün biraz daha azalıyorum. Habersizce ciddiye bile alınmadan; çoğu zaman duyulmadan... Diyorum ki; yazsam neye  yarayacak? Kendim kendimi anlattıktan sonra beni anlamış olmayacaklar ki. Bu satırlar var olmadan anlaşılmış olmam lazımdı. Her satırımda, her kelimemde anlaşılma ihtimalimi öldürüyorum. İnsanlığın tanımı; "Hayal kırıklığı." Acının tanımı ise; acının kelimelere dökebileceğimiz bir tanımı olduğunu sanmıyorum. Atilla İlhan'ın dediği gibi: " Demirler eriyor hırsımdan ." benimkisi öyle bir acı. Sığınacak kimseyi aramıyorum. Her biri bir öncekinin daha mürekkebi az bir kopyası sanki. O derece insanlıktan özgünlükten uzağız. Tutunamayanlar da Selim'in intiharı gibi bir son mu olmalı illa? Bu düz...
Devamı

Sürsün Bahar

Sevmeyi senden öğrendim... Şimdi ışıklar içindesin tam da istediğim gibi... Ne güzelde söylemiş Can Kazaz... İnsan kaç kez aşık olabilir gerçekten? Bir yazar bir keresinde defalarca demişti. Ben sadece bir kere olduğuna inanırdım onun gözlerinin parıltısını görene kadar, Teninin sıcaklığını hissedene kadar... Aşk insanı gerçeklikten koparan bir duygu aynı zamanda da yaşadığını hissettiren tek gerçek duygu... Bu ikilemdeyken hangisini seçeceğiz? Gerçeklikten kopup yaşadığımızı mı hissedeceğiz yoksa koşarak kaçıp monoton sadık yaşantımıza geri mi döneceğiz? Biz kadınların çoğu romantizm buram buram aşk ve tutku isteriz. Bizi Kadın gibi hissettirir bunlar. Yapımız gereği duygusalızdır. Bulutların üzerinde uçmak gerçek çirkinlikten uzaklaşmak isteriz. Kitap okuyanların da asıl sebebi budur. Sığınacak başka bir dünya bulmak ya da yaratmak. Aşıkken dünya sen ben ve aramızdaki her şeyden ibarettir. Haykırmak isteriz herkese bir yandan da kimsenin gözü kalmasın diye korkarak. Aşk a...
Devamı

Bazıları

bazıları sevmeyi öğretir size...  sevginin tanımını tekrar düşünürsünüz. Sabah kalktığınızda ya da akşam yatarken kafanızda iyi huylu bir tümör gibi hep beyninizin içindedir. Zarar vermez ama hep oradadır.  Bazen ya kötü huyluya dönüşür de size zarar verirse diye korkarsınız. Ya da onu sizden alma riskini gözetirlerse  ölme ihtimalinizi düşünürsünüz... kuralsız ve sınırsız seversiniz. İmla hatalarıyla dolu yazılarınız gibidir hayatınız ama umursamazsınız. Durmamak için noktalama işareti bile kullanmaya korkarsınız ya da sürekliliğini isteyerek sadece virgülü kullanırsınız üşürsünüz ama ceket giyinmek istemezsiniz o sizi sarsın ceketiniz onun kolları olsun istersiniz bütün vazgeçtiğiniz alışkanlıklarınızın başlangıcıdır o iki nokta koyup açıklamaya başlarsınız ne söyleyeceğinizi bile bilmeden: Senelerce hayatınızda olan insanların birden çıkıp gitmesi yeni insanların girmesi korkutur sizi bizler alışkanlıklarına bağlı farklılıklara çokta açık olmayan insanlarız geçmişi ya...
Devamı