Klavye Kraliçesi

 Bugün koşu günüm. Boğazım hafif yanıyor ve ben çok halsizim. Derin ve rahat uyudum. Uykum sadece bir kez bölündü. Saat şu an 11:15 ve ben yaklaşık bir saat önce kalktım yataktan. Halsizdim ve erken kalkmak için kendimi zorlamadım. Hava yine serin ve hafif rüzgarlı. Sıcaklık iyice düştü. Kahvemi içip kitabımı okuduktan sonra daha iyi hissetmeye başladım. Yeni bir kitaba başladım. Kitabın enerjisi çok hüzünlü geldi bana.  Bu kitabı tamamen kendi merakımla ve ismine olan hayranlığımla aldım. Kitabın hissettirdiği hüzün beni şu an yazdığım satırları yazmaya itti. Herhangi anlatacağım bir konu olmasa bile yazmak bana çok iyi hissettiriyor. Sanırım bugünü kendime ayıracağım. Böyle söyleyip sıkıntıdan ve huzursuzluğumdan öğleden sonra koşuya çıktığım çok oluyor ama bakacağız. Gerçi çıkmasam bile evde yapıyorum. Spora karşı alışkanlık haline getirdiğim disiplin beni dış görünüşümden bağımsız olarak manevi anlamda aşırı motive ediyor. İyi hissetmek için sadece yarım saate ihtiyacımın ...

 İnsanların tavsiye ettiği kitaplardan az çok nasıl olduklarını anlayabilirsiniz. Önceden kitap önerisi yapan insanları merakla ve saygıyla izlerken şimdi önerdikleri kitapları alıp okuyan biri olarak ne kadar kişisel gelişimlerinin az olduklarını anlayabiliyorum. Bazı kitaplar size hayatın ve insanlığın gerçeğini anlatırken bazıları umut olur bazıları da sadece sizi başka dünyalara götürür. Okurken başka başka evrenlerin olması sizi bir nebze de olsa motive eder. Kitaplar izlediğimiz filmlerin yada dizilerin yazılı hallerinden fazlasıdır. Görüntülü bir mesajla mektubun farkını anlatmama gerek var mı? Mektup daha dramatik ve daha duygusaldır. Görmeden duymadan sadece o kişiyi hissedebilmek ve empati duymak insani beceri gerektirir. Bu yüzdendir ki okuduğunuzu hissedebilmek başka hiçbir algı olmadan sizi çok etkiler. Yıllar sonra hatırlayacağınız tek detay nasıl hissettiğiniz olur. Her okuduğum kitabın detaylarını hatırlayacak kadar zeki değilim ancak bana nasıl hissettirdiklerini a...

Sevdiğim adamın ben koşmaya çıkarken bana keyifli vakitler demesine hayranım. Çünkü olay gerçekten de keyif almak, havanın tadını çıkarmak, çok sevdiğim çam kokusunu almak ve yapabildiğim kadarı için kendime teşekkür etmek. Ben koşu bandı değilim ve koşarken keyif almak benim için her şeyden önemli. Bugün  on kilometre de kişisel rekorumu kırdım geçen sene ne kadar uğraşsam da istediğim süreye gelememiştim bu yıl akışına bıraktım ve daha hızlı ilerleme kaydetmeye başladım. Pes etmek üzereyken kendime hep keyifli vakitleri hatırlattım sakın bırakma anda kal ve keyiflen dedim. Özellikle de Türkçe pop müzik açtım ki eşlik edip keyfime keyif katayım. Yalan yok ayağımı biraz burktum çok ama çok yoruldum çok susadım çok acıktım ama pes etmedim.  Bana yeteri kadar vakit ayıramadığında benim söylemem gereken sözleri bana benim ağzımdan söylemesini çok seviyorum. Bana aslında farkındayım ne istediğinin ne düşündüğünün yine de yapamadım özür dilerim diyor. Ve bunları yapamasa da ona ola...

 Saat 20:15 Dün sabah koşumu atladıktan sonra öğleden sonra koşuya çıktım. Yollar ve trafik o kadar kalabalıktı ki odaklanma sorunu yaşadım. Her kilometre acaba dursam mı, bıraksam mı, geri mi dönsem, yürüsem mi diye kendimle tartışarak geçti. Çünkü hepsine cevabım Saçmalama canan evde kalsan bu kadar ilerliyor olur muydun oldu. Bak başladın ve bitirmek üzeresin sakın ama sakın bırakma, ağlama ve şikayet etme. Sonuç olarak 10 km koşmuş oldum. Bugün temizlik yapıp tembel bir gün geçirdim bolca dinlendim buna ihtiyacım varmış gibi hissettim ve öyle yaptım. Yarın Bacak antrenmanı yapacağım koşuya çıkmayacağım çünkü güçlü koşabilmek için güçlü bacaklara ihtiyacım var. Bunları şu an neden yazdığımı bilmiyorum aslında kafam o kadar dolu ki sanırım bir nebze de olsa sohbet edebilmek için yazıyorum. Yarın Canozan konseri var. Şarkılarını ezbere bilmeseniz bile keyifle dinleyebileceğiniz bir sanatçı olduğunu düşünüyorum. Yorgun ve dolu olan kafamız bir kaç saatte olsa rahatlar diye umuyorum...

 Şu saatlerde normalde koşuda olmam gerekiyor bugün koşu günüm. Sabah uyandım 7de harika bir saat bu uyanmak için ama gece düzgün yatamadığım için çok yorgun ve halsiz ve hissettim. Yüzümü yıkayıp yatakta uzanmaya devam ettim. Neden şu an yataktan kalkamadığımı düşünmeye başladım. Mutsuzum. Mutsuz olduğum için içimden yataktan kalmak gelmedi kendimde koşacak gücü bulamadım. Hani sevmediğiniz işinize gitmek için sabah erkenden söverek kalkarsınız ya bende mutsuz olduğum için sabahları erken kalkmak istemiyorum. Kendimde kalkacak gücü ve sebebi bulamıyorum çoğu zaman. Bir keresinde depresyonla ilgili bir dizi izlemiştim. Kadın depresyona girdiğinde ne yataktan kalkacak ne de yemek yiyecek gücü bulamıyordu. Ruh hali bozuk olan insanları hiçbir zaman küçümsemedim ancak o diziyi izledikten sonra kimsenin umursamadığı artık alaya aldığı depresyonun ne kadar tehlikeli bir şey olduğunu defalarca kez düşündüğümü hatırlıyorum. Çok uzun zamandır bende yataktan kalkmak istemiyorum hatta bu yüz...

Bütün gün sigara içmeyip akşam olunca sigara içme isteğime engel olamamayı kendime yediremiyorum. Saçma sapan şeyler yememek için de sigaraya sarılıyorum sanki. Karanlık çökünce içime dolan yalnızlığa ve boşluğa teselli bulamıyorum. Bu nasıl bir iradesizlik?  Ne umuyorum sigaradan? İçince beni rahatlatmıyor da aksine çarpıntımı tetikliyor. Neden içiyorum o zaman? Bilmiyorum. Keyifliyken içtiğim günlerin tesellisini mi bulmayı umuyorum? Bana göre sigara ve alkol her zaman keyiften tüketilmeli. Oysaki bugünlerde sadece canım sıkkınken içmek istiyorum.  Tiktokta görmüştüm biri yorgunum uykum var demek yerine Mutsuzum diyebilseydik her şey daha kolay (yada farklı tam emin değilim) olurdu diyor.  Bu zaman öyle bir zaman ki insanların kendisine mutsuz olduğunu itiraf etmesi yeterince zorken bir başkasına itiraf etmesi pek mümkün değil. Herkesin başkasının zayıflığından fırsat kolladığı bir zamanda mutsuz olduğunu dile getirmesi bilemiyorum nasıl bir şey olur. Sonuç olarak ben k...