Klavye Kraliçesi

 En yakın arkadaşlarımla sohbet sırasında dile getirsem de kimin kimden daha uzun yaşayacağını bilemediğim için yaşayacak olanlara söylemek istediğim şeyler var. Olur ya sesimi duyuramam, yazdıklarımı bastıramam son nefesimde vasiyetimi yazmış olduğumu sevdiklerime bildirmek isterim. Bu satırları yazarken dolu dolu 31 yaşındayım. Üzülerek söylemek isterim ki çok mutsuz bir hayatım oldu. Umarım bu satırları iyi anlamda güncelleyecek kadar uzun yaşarım. O kadar üzüldüm ki ben bile yazdıklarıma bakınca hala bu kadar mutsuz olduğuma inanmak istemiyorum. Öncelikle ben öldükten sonra umarım mezarımda ağlayacak kimsem olmaz. Eğer olurda sevdiklerimden önce ölürsem benimle mutlu vakit geçirdiyseniz ağlamayın. Daha iyi bir yere gidip artık dinleneceğimi mutlu olacağımı düşünüp lütfen sevinin. Sadece gömün beni üçü yedisi gibi şeyleri yapıp evimde konu komşuyu ağırlamayın.  Arkamdan sevaptır deyip yemek lokum dağıtmayın. Kimseye bir bardak su bile vermeyin. Arkamdan ekmek dağıtmayın. Ço...

 Sizce insan değişir mi? Toplumumuzda sıklıkla duyduğumuz "Yedisinde neyse yetmişinde de odur" lafına karşılık kişisel gelişim ilerledikçe "İsterse insan değişir" lafı popüler oldu. Ben değişimin olabileceği taraftayım. Özellikle belirtmek isterim ki insan İSTERSE değişir. Yani öncelikle gönülden istemesi lazım. Kaybettiği sevgilisini kazanma çabasına girerken değişmiş gibi görünüp kandırma çabasına girenler değil bahsettiğim. Öylelerine söylemek isterim ki sadece kendinizi kandırıyorsunuz. Yapmayın acınacak duruma düşüyorsunuz. Benim bahsettiğim gerçekten üstün bir çabayla kabuklarını kırıp kusurlarını en aza indirmek. Kusur dediğimde sevdiklerinizi rahatsız eden özellikleriniz. İnsan birini gerçekten severse zaten onu rahatsız edip kırıp dökmek istemez. Kusurlarından kendisi de rahatsız olur ve değişim içerisine girer. Bunun lüks değil olması gereken olduğuna inanıyorum. Değişen ve gelişen insanı tebrik ediyor, kandırma çabasına girip istediğini alana kadar değişm...

Uzun bir ara verdiğimin farkındayım. Mutsuzluğumu yeteri kadar ifade ettikten sonra daha da mutsuz olduğum için bu sefer kelimelere dökemedim ve yazmaya ara verdim. 30 yaşımda basılmış olacak ilk kitabımı yapamamış olmanın utancı da vardı içimde.  20li yaşımın ikinci yarısı zamansız bir aşkla başladı ve son 5 yıldır da beni sürekli uçuruma sürükledi. İlişkimde o kadar üzüldüm o kadar eksildim ki  şimdi dönüp baktığımda bu duruma dur dememin bu kadar uzun sürmesine kızıyorum. Yaşadığım aşk o kadar kusurluydu ki anlatmaktan utandığımı fark ettim. İçten içe aşkın bu kadar kaba bu kadar yaralayıcı olmadığını biliyordum çünkü. Şimdi dürüstlükle bahsedebilir ve basılmasını istediğim kitabıma son olarak yazabilirim. Doğru tabir etmek gerekirse pamuk gibi başladı. Yumuşacık, sıcacık ve güvende hissettiriyordu. Baktığınız her yerde ihtiyacınız olan her yerde sizi seven birinin olması nasıl iyi hissettirmez ki? Kendimi çok değerli hissediyordum etrafımda oluşunun verdiği mutluluk işe gi...